“Bende fıtri olan ziyade acımaklık ve şefkat, binler Müslüman evlatlarının, hatta masum hayvanların teellümlerine karşı dahi bir rikkat, bir elem, o sırrı şefkatten hissediyorum. Hususi bir hanem yoktur ki fikrimi yalnız ona hasredeyim. Belki bu memleketle ve Âlem-i İslam kıt’asıyla, hanem gibi hamiyet-i İslamiye noktasında alakadarım. Ve o iki büyük hanedeki dindaşlarımın elemleriyle müteelim ve firaklarıyla mahzun oluyorum.”

İhtiyarlar Risalesi On üçüncü Rica’da geçen bu ifadeler Said Nursi’nin kendi mahiyetini anlatan önemli cümleler. Fıtri bir şefkat sahibi olması ve şefkat gereği kucaklayıcı olması; İslam kıtasını hanesi gibi görmesi ve hanedeki bütün Müslümanların elemlerinden elem duyması, firaklarından mahzun olması; onun gönlündeki Muhammedi (a.s.m.) nuru gösteriyor.

“Ümmeti ümmeti” diyen Rehber-i Ekmel Resül-ü Ekrem’den (a.s.m.) yansıma Bediüzzaman’daki o şefkat. Risale-i Nur’lar başka nasıl yazılır, onca sıkıntıya, ezaya, cefaya nasıl sabredilir ve hayatının sonuna kadar şefkat hal sürdülürür?

İpte asılı sinekleri rahatsız etmemek, baharda kavak ağaçları için ağlamak, zulmedenlere bile beddua etmemek; böylesi hale yaklaşanlara Risale-i Nur talebesi denir herhalde.

Defalarca okunup bu hale erişilmemişse bir yerlerde ciddi arıza vardır; talebe olunmamış eşikte bekleniliyordur!

Sünneti ihya şefkat hissi olmadan olur mu? Hamiyet ne kadar büyük ve genişse hisse de o kadar çoktur; ayırım yapmadan şucu bucu demeden bütün Müslümanların dertleriyle dertlenmek, hüzünleri hüzünlenmek… Yapabilen; zulmün kol gezdiği günümüz dünyasında çok önemli bir sünneti ihya etmiştir; yüz şehit sevabı nasıl anlaşılmalı?

Çok amel, çok okumak; gönülde şefkat hissini çoğaltıyorsa güzel şey; çoğaltmıyorsa gönül islenmiştir yapılanlar içe işlemiyordur!

Şefkat, ihlâs hissinden gelir; amelin ruhu niyet, niyetin ruhu ihlâs. Ruh yoksa amel kuru bir kütük; kuru kütükle bahar gelir mi?

Said Nursi’yi tanımak, beslendiği kaynağı bilmek ve o yolda yürümek; yukarıdaki satırları iyi anlamak ve o anlamla hayatı hayatlandırmaktan geçiyor olsa gerek.

Ülkemiz ve Âlem-i İslam hadiselerine şefkat hissi ile ne kadar bakıyorsak Muhammedi Nur (a.s.m.) gönlümüzde o kadardır vesselam.