Senden Bana Gül (s.a.v.)

Anlayamadılar
Kırmızı bir gülün
Kızgın kumlarda  bitişini..
Yapraklarından dökülen şebnemi,
Yanaklarından süzülen kanı,
Taşıyamadılar.

Cihanı sararken kokun,
Habeş’i,
Kisra’yı,
Roma’yı,
Yanı başındaki  zambaklar koklayamadı
Eteğindeki  gül-ü reyhânı…

On dört asır ötelerden gelir oysa kokun,
Görene
Ayın  on dördü
Hilâldeki  parmak izin.
Okuyana
En büyük mucizendir “Mushâf”.
Anlayana
Suskunluğun
En edibâne nasihat.

Gönül,
Ayrılığında
Demir  taraklarla dişlenen pamuk yumağı.
Geçen her sâlise kanatır  bakışların.

Gergef gergef hayalini işler
Rüyalar.
Ağıtlar sana
Şiirler sana
Var, yok hep sana.

Kızımın al yazmasında sen,
Oğlumun gözbebeklerinde
Hayalin.
Ya benim
Ya benim!
Canlar canı,
Kanımda
İliğimde
Gözümün bebeğindedir hatıran
Gerisi hayâl…

Evet…Tence kardeşin Yusuf
Senden daha beyaz,
Ama sen en güzeli insanların,
Bal şerbetidir  sözün,
Sözün bestelenmemiş şarkıdır
Senden uzak, muzdarip her ruha.