Abdullah Yeğin

O bir Kutup Yıldızıydı Nur Deryanın burcunda,
Nurlardı gördüğümüz hep O'nun avucunda. 
Başka bir derdi yoktu, Nurdu bütün meşgalesi,
Her ortamda Nur okurdu, Nurdu bütün sermayesi. 
Düşmedi hiç bir zaman çoluk-çocuk derdine,
Dershaneyi mesken etti ömür boyu kendine. 
Hep kıyamda idi, kıldı rüku ve secdeyi,
Bu uğurda fedâ etti, mâsivayı herşeyi. 
Az uyur, az konuşur, hiç boş kelâm etmezdi,
Dedikodu denen şeyi, ağbeyim hiç sevmezdi. 
Her Cemaati kucaklar, hiç kimseyi itmezdi,
Söylediği Risaleden, Sözleri hiç bitmezdi. 
İstikamet timsaliydi istemezdi tefrika,
Bu konuda verilse, alır bin sertifika. 
Allah'ım rahmet etsin, işte ayrılıp gitti,
Hüsn-ü şahadet ile ihvanlar ikrar etti. 
Güle-güle git ağabey Üstad'ım Rehber olsun,
Ol Rasulü Zişânım sizi beraber bulsun. 
Toplayın tüm Cemaati yapınız Nurlu dersler,
Duyalım Sema'lardan Biz de Nur dolu Sözler.