Adavet'e, adaveti, hep birlikte yapalım,
Adavet ne hâl aldı, âleme bir bakalım.
Kardeş, kardeşi kırar, bu ne hâldir soran yok,
Her bir Gözde gözyaşı, hâlin nedir soran Yok.
Asgari müşterek çok, onları tadat etsek,
Kusurları görmeyip, Hakîkatte birleşsek.
Hak Bir, Hakîkat Tek, yoktur bunun hendesesi,
Firuattadır farklar, o da; güzellemesi.
Müsamaha, muhabbete; dayanaktır direktir,
Asr-ı Saadet bize; cerh edilmez örnektir.
Hani biz medeniyiz, cehalet devri geçti,
Mimsiz bir medeniyet, eliyle kefen biçti.
Allah'ındı hani hüküm, niye sen veriyorsun,
Küfre âlet olarak, ortamı geriyorsun.
Barış yolları ara, tân etme hiç kimseyi,
Hüsn-ü Zân mümkün iken; karartmayın gerçeği.
Gerçek şu ki; sevmektir kusuruyla birlikte,
Kusurunda; Nefis, Şeytan, bunları tadad eyle.
Onun için; lâyıktır, İhlâs ile duaya,
Haydi kardeş, elleri; kaldır Yüce Mevlâya.
Adavet
Adâvet etmek istersen, kalbindeki adâvete adâvet et, onun ref’ine çalış. Hem en ziyade sana zarar veren nefs-i emmârene ve hevâ-i nefsine adâvet et, ıslahına çalış. O muzır nefsin hatırı için mü’minlere adâvet etme. Eğer düşmanlık etmek istersen, kâfirler, zındıklar çoktur; onlara adâvet et. Evet, nasıl ki muhabbet sıfatı muhabbete lâyıktır. Öyle de, adâvet hasleti, herşeyden evvel kendisi adâvete lâyıktır.
Eğer hasmını mağlûp etmek istersen, fenalığına karşı iyilikle mukabele et. Çünkü, eğer fenalıkla mukabele edersen, husumet tezayüd eder. Zâhiren mağlûp bile olsa, kalben kin bağlar, adâveti idame eder. Eğer iyilikle mukabele etsen, nedâmet eder, sana dost olur. (Mektubat, 22. mektup)