ah bu çiçekten bende de var barla
dün akşam göndermiştin ya
hani
bir şiirin arasında
şimdi ben
şiirlerden bir gömlek diktim
kim kendine yakışacağını düşündüyse
o giysin dedim
bir gömlek ki hep arkasından yırtılan
ama bir kez bile bir yusuf olamadan
yusuf’u bir kez bile rüyada göremeden
şimdi ben
bir şiirin içinden geçiyorum
beni yaz, beni yaz diyen çiçek çiçek
ben ki
bir kadının kalbinden bile geçmemişken
şimdi bir çiçeğe eklendi tenim
öptü de beni şiirler her yanımdan
artık ben
bir bahçe kadar engin
bir uyku kadar derin