Âişe (r.a) anlatıyor: Bir defasında ateşi hatırlayıp ağladım. Rasûlullâh (s.a.v) ağladığımı görünce:
“–Âişe neyin var?” diye sordu.
“–Cehennem ateşi hatırıma geldi de ağladım. Siz (peygamber)ler kıyâmet günü aile fertlerinizi hatırlar mısınız?” dedim. Şu karşılığı verdi:
“–Üç yer var ki buralarda hiç kimse bir başkasını düşünmez:
1. Mizan’da (ameller tartılırken) ki terazinin hafif mi, ağır mı çektiğini öğrenmeden.
2. «İşte buyurun kitabımı, okuyun.» (el-Hâkka 69/19) deyinceye kadar amel defterleri verilirken, defterinin sağından mı, solundan mı, arkasından mı verileceğini öğrenmedikçe.
3. Cehennemin sırtlarına sırat köprüsü kurulduğunda ki köprünün iki yanında pek çok kancalar ve sert haseke dikenleri vardır. Allâh bu kancalar vasıtasıyla mahluklarından dilediklerini alıkor. İşte kişi bu sırat köprüsünden kurtulup kurtulamayacağını da öğrenmedikçe kimseyi düşünemez.”(Hâkim, IV, 622/8722)