Bismillahirrahmanirrahim
Birden ihtar edilen bir mesele:
Âhirzamanda bir şahsın hatiât ve günahlarının gayet dehşetli bir yekûn teşkil ettiğine dair rivayetler vardır. Eskide, “Acaba âdi bir adam, binler adam kadar günah işleyebilir mi? Ve o âhirzamanda bildiğimiz günahlardan başka hangi günahlardır ki, kâinatın heyet-i mecmuasına dokunur, kıyametin kopmasına ve dünyaları başlarına harap olmasına sebebiyet verir?” diye düşünürdüm. Şimdi bu zamanda müteaddit esbabını gördük.
Ezcümle: Müteaddit vücuhundan radyomla anlaşıldı ki, o birtek adam, birtek kelimeyle bir milyon kebairi birden işler. Ve milyonlarla insanı dinlettirmekle günahlara sokar.
Evet, küre-i havanın yüz binler kelimeleri birden söyleyen ve bir dili olan radyo unsuru, nev-i beşere öyle bir nimet-i İlâhiyyedir ki, küre-i havayı bütün zerratıyla şükür ve hamd ü senâyla doldurmak lâzım gelirken, dalâletten tevellüd eden sefahet-i beşeriye o azîm nimeti şükrün aksine istimal ettiğinden, elbette tokat yiyecek.
Nasıl ki havârık-ı medeniyet namı altındaki ihsanat-ı İlâhiyyeyi bu mimsiz, gaddar medeniyet hüsn-ü istimal ile şükrünü eda edemeyerek tahribata sarf edip küfran-ı nimet ettiği için öyle bir tokat yedi ki, bütün bütün saadet-i hayatiyeyi kaybettirdi. Ve en medenî tasavvur ettiği insanları, en bedevî ve vahşî derekesinden daha aşağıya indirdi. Cehenneme gitmeden evvel, Cehennem azabını tattırıyor.
Evet, radyonun küllî nimetiyet ciheti küllî bir şükür iktiza eder; ve o küllî şükür de, Hâlık-ı Arz ve Semâvâtın kelâm-ı ezelîsinin şimdiki bütün muhataplarına birden yetiştirmek için, küllî yüz bin dilli semavî bir hâfız hükmünde, her vakit kâinatta Kur’ân’ı okumalıdır, tâ o nimetin küllî şükrünü edâ ve o nimeti idame etsin. (Kastamonu Lahikası, 42. Mektup)
Bediüzzaman Said Nursî
LÜGAT:
Âmin : “Allah’ım Kabul Eyle”
Aziz : Çok Değerli, İzzetli, Saygın
Bâki : Devamlı, Kalıcı, Sonsuz
Bârekâllah : Allah Hayırlı Ve Mübarek Kılsın Anlamında, Beğeniyi İfade Etmek İçin Kullanılan Bir Söz
Bedevî : Çölde Yaşayan, Medenî Olmayan
Bilhassa : Özellikle
Cihet : Yön, Taraf
Derece-İ Hizmet : Hizmet Derecesi
Dereke : Aşağı Derece
Ebedî : Sonsuz, Sonu Olmayan
Edâ Etme : Yerine Getirme
Evvel : Önce
Fevkinde : Üstünde
Hâfız : Kur’ân’ın Tamamını Ezberleyen Kişi
Hâlık-I Arz Ve Semâvât : Gökleri Ve Yeri Yaratan Allah
Havali : Civar, Bölge
Hizmet-İ İmaniye Ve Kur’âniye : İman Ve Kur’ân Hizmeti
İdame : Devam
İktiza Etme : Gerekme
İmdad : Yardım
Kâinat : Evren
Kâtip : Yazan, Yazıcı
Kelâm-I Ezelî : Ezelî Söz; Allah’ın Kelâmı, Sözü; Kur’ân
Keramet-İ Sadakat : Doğruluk Ve Bağlılığın Kerameti
Kerametkârâne : Kerametli Bir Şekilde, Keramet Gösterircesine
Küllî : Kapsamlı, Geniş; Bütün Fertleri İçine Alan
Mesrur Eyleme : Sevindirme
Muvaffak : Başarılı
Mübarek : Hayırlı, Değerli
Nimet : İyilik, Lütuf, İhsan
Nimetiyet : Nimetlilik
Semâvî : Allah Tarafından Olan, İlâhî
Sıddık : Çok Doğru Ve Sadık
Şakirt : Talebe, Öğrenci
Şükür : Nimetlere Karşı Memnunluk Gösterme, Allah’a Teşekkür Etme
Tasavvur Etme : Düşünme, Hayal Etme
Ümmî : Tahsil Görmemiş, Okuma Yazma Bilmeyen
Vahşî : Medenî Olmayan
Vâkıa : Olay
Zarfında : İçinde
Ziyade : Çok