Bazen bir cümle ile karşılaşırsınız; sanki size söylenmiştir. O anki haleti ruhiyenize cevap teşkil eder bu cümle.
Cümle sözler bir yerde toplanmış da yeri geldikçe, ihtiyaç oldukça dağıtılıyordur; yağmur gibi rızık gibi. Gök kubbe boş değil, hikmet yağmurları hep yağıyor.
"Susmak bazen kabullenmek anlamına gelmez. Canı aptallarla tartışmak istemiyordur."
Bunu söyleyen sıradan bir insan değil. Einstein gibi dünyaca ünlü bir bilim adamı. Kimbilir nice tecrübeden sonra söyledi o anlam yüklü sözü.
Aptallarla tartışarak zamanını yitirseydi hala keşifleriyle konuşulan, tartışılan biri olur muydu Einsten? Mekan, madde, enerji ile ilgili o ünlü kuramını söyleyemezdi muhtemelen.
Ona değil de başka birine nasip olurdu keşfettiği şey. Kim bilir?
Zaman en büyük hazine; onu iyi ve yerinde kullanan nice hazineler keşfeder. Aptallarla tartışarak geçirilen zaman, bir nevi ölüm değil midir?
Zaman o kadar çok değildir ki aptallarla konuşularak israf edilsin. En büyük israf zaman israfı değil midir?
Böylesi israf zaman sonrası bu sözün karşıma çıkması; hiç birşeyin karşılıksız ve anlamsız olmadığını düşündürdü. O düşünceden düşünce çoğalttım geçmişte ne çok israf zamanlar yaşadığımı fark ettim.
Pergelin ayağını sabitledikten sonra ülke ve dünya ufkuna taşıdım. Ülkemin ve dünyanın israf içinde israfı yaşadığını gördüm.
Ülkemizin ve bölgemizin onca hayati meselesi varken israf zamanlarda boğulmamız ümit hislerimi azalttı.
Einstein olmak zor. O ufku ve usulü erişmek ondan önce gelen bir eylem. Maddeyi çözmek, zamanı anlamak, hadiselerin künhüne vakıf olmak, gelen ufku görmek; bütün bunlar dikkat dehasıyla olacak şeyler, aptalların çelmesine takılmakla olacak şeyler değil.
Kendi dünyamızın Einstein'ı olmak pekala mümkün. Aptalların ağına düşmemek bunun başlangıç noktası olmalı. Sonrasında aklını dikkatle kullanarak o yolda yürümek, çelmeleri aldırış etmeden hedefe odaklanmak.
Ümit hala var. Aptallar ve aptalca mevzular eksik olmamacasına yine var. Belki onların varlığı; aklı dinamizim kazandırmak için. Bu da bir bakış!
Kalbime karşılık gelen bu cümle gibi bu yazı da birilerinin kalbine karşılık gelirse yaşadığım israf zamanını biraz olsun telafi etmiş olacağım.
Kozmosta zaman ve mekan yok. Mana akışı anlık mesele. Zerrenin alnı ile "an"ın anlı aynı.
Başka bir "an"sız mekansızlıkta buluşmak umuduyla.