Bazı okurlarımdan; "Bir kızı çok seviyorum. Ama o beni sevmiyor, yahut maniler var, zor durumdayım! Ne tavsiye edersiniz?" gibi mektuplar geliyor...
Acıkma duygusunu içimize yerleştiren Allah, sevmeyi de yerleştirmiştir. İnsan, mutlaka bir şeyleri sever. "Ben sevemiyorum" diyen insan olamaz...
Şarkı ve türkülere bakarsanız, hepsi aşktan, sevgiden, sevdadan bahseder. Gidip soliste sorsak "Kimi seviyorsun?" Gördüğü ihanetlerden sonra kimseyi sevmediğini söyler. Bununla beraber, güfteler aşk dolu. Çünkü ruhla Allah'ın hayat sıfatı arasında perde yok; lakin ceset ruhu esir etmiş. Beşeri aşkın peşinde koşanlar, ruhuna pay verememiş. Bu sebepten özellikle gençler, Mevla diyeceği yerde Leyla diye haykırıyor.
İnsanların ekserisi, putu dış dünyada aramıştır. Halbuki putların çekirdeği iç dünyamızda filizlenir. Buda'nın heykeline tapanlar, tabiata tapanlar, öküze tapanlar, Mecusiler, Şamanistler, Olimpos dağındaki tanrılar, içteki putçuluğun dışa vurmuş tezahürleridir. Para denilen alet, gönüllerde sevgili, kafalarda gaye, kalplerde kıble zannedilebilir. Bazen de bir kadın...
"Yaktın beni, öldürdün beni!" diye bağıranlar belli ki bir şeyler istiyor, bir şeyleri seviyor. Aslında Allah'ın rızasını isteyecekken, ebedi saadeti sevecekken şehvet duygusunun bataklığına battıkça batmışlar.
Halbuki aşk ve muhabbet duygusu bunun için verilmemiştir!..
Aşk, çok güçlü bir duygudur. Kerem'i yakan odur. Ferhad'a dağları deldiren odur. Kays'ı deli eden odur. Çünkü insanda sevmek duygusu vardır. Sevmemek mümkün değil. Nasıl ki acıkınca bir şeyler yemek zorundaysak, sevmek de zorundayız!..
Allah, bize sevmek duygusunu vermiş ki Allah'ı sevelim, Allah'ın sevdiklerini sevelim, Allah'ı sevenleri sevelim. Hakiki aşk budur. Bunun dışındaki sevgiler, aşklar mecazidir. Yani asıl olmayan, aşka benzeyen duygulardır... Bazen hanım diyor ki; "Bugün senin sevdiğin yemekleri yaptım." Ona bile canım sıkılıyor, diyorum ki: "Aman hanım, sevdiğin deme, beğendiğin yemek de. Yemeği sevelim, evi sevelim, bahçeyi sevelim, dünyayı sevelim?.. Allah'a ne kaldı?" İnsanlar çok kere, sevilmemesi gerekeni sevdikleri için, sevdiklerinden tokat yerler. Bu sebepten Bediüzzaman Said Nursi buyurmuş ki: "Ey nefsim... Yalnız biri iste; başkaları istenmeye değmiyor. Biri çağır; başkaları imdada gelmiyor. Biri talep et; başkaları lâyık değiller. Biri gör; başkaları her vakit görünmüyorlar, zevâl perdesinde saklanıyorlar..."
Bir kızı sevip de sevgisini gizli tutana Peygamberimiz dua etmiştir. Dindar erkeğin aşk-ı hakikiye ihtiyacı çok fazladır...
Müslüman, bitmez çilelerin sahibi iken İslam'ı yaşamanın saadetine erer!..
Zaman