Müjdeyi vermiş idin satırda ince-ince.
Bomba olup patlayacak memâtım üstünüzde,
Ders verecek Risaleler sarsılan kürsünüzde.
Evrim, devrim, darwinizim, ateizm, çürüdü,
Hepsi de zîr u zeber, cehenneme yürüdü.
“İstikbâlde Gür Sadâ İslâm’ın olacaktır”
Nurlar ile inşallah, küfür son bulacaktır.
Kalpler O'na dönecek, kalıplar O'na doğru,
Müşkil-küşâ sorular, geldiler sona doğru.
Tercüme oldu Nurlar, elli yedi lisana,
Îmân yakışır elbet, insan olan insana.
Okuyoruz Nurları güçleniyor imanlar,
Tahkîk-i Îmân ile; Nurlanıyor vicdanlar.
Andık seni bir dahi Benim Aziz Üstadım,
Senin ile sürecek, imanda saltanatım.
Bediüzzaman Said Nursi 1878'de Bitlis'in Hizan ilçesinin Nurs köyünde, yedi çocuklu bir ailenin dördüncü çocuğu olarak dünyaya geldi. Babasının adı Mirza, annesinin adı ise Nuriye'dir. Küçük yaşından itibaren ilme merak salan Said, ilk eğitimini, tahsilde olan ağabeyi Abdullah'ın izne geldiği zamanlarda, ondan aldı.Henüz çok küçükken eşya ve hadiseleri inceden inceye sorgulamaya başlayan Said, dokuz yaşından itibaren çıktığı ilim yolculuğunda bir çok ilim merkezlerine uğradı, ama hiçbir yerde uzun süreli kalmadı. Üç aylık, en uzun süreli ve düzenli eğitimini, on dört yaşlarında iken, sonradan Ağrı ilinin bir kazası olan Doğubeyazıt'taki Beyazıt Medresesi'nde, Şeyh Mehmet Celâlî'den aldı. Bu üç aylık sürede, medrese eğitiminde yer alan kitapların yanında pek çok başka kitabı da okudu. Buradan icazetini alarak Doğubeyazıt'tan ayrıldı. Said, genç yaşına rağmen klasik medrese eğitiminin sınırlarını aşan engin bir birikime sahip olmuştu.Said, Doğu'daki bir çok ilim merkezlerine giderek, o dönemin medrese âlimleri arasında gelenek hâlinde olan ilmî münazaralara katıldı. Keskin zekâsı ve güçlü hafızasının yardımıyla, katıldığı bütün münazaralardan başarıyla çıktı. Doğu'daki meşhur âlimlere rüştünü fiilen ispatlamış olan Said'in genç yaşta ulaştığı ilim seviyesi, herkesi hayrete düşürdü. Anlaşılması en zor konuları bile hemen kavraması, okuduğu ve incelediği kitapları bir kere okumakla ezberine alması gibi farklılıkları sebebiyle, zamanın âlimleri ona "Bediüzzaman (zamanın eşsizi)" unvanını verdiler.