Bayrağım canım benim,
Canlar yoluna fedâ.
Kandan boyanmış rengin,
Kanlar yoluna fedâ.
Sen varsan Hürriyet var,
İstiklâl var ülkemde.
Sen varsan Ezanlarım;
Çınlar minarelerde.
Bayrağıyla bütünleşmiş,
Başka ülke var mıdır;
Bayrağına sarılacak,
Kadar bahtiyar mıdır.
Uğruna can verilir,
Kan verilir korkmadan,
Herkes öne atılır,
Hiç ardına bakmadan.
Kan kırmızı al kırmızı,
Benim nazlı bayrağım,
Uğruna şehadettir,
O benim son durağım.
Bayrak, bir milletin varlığının timsali, tarihinin hatırasıdır. Bayrağın değeri pamuktan, atlastan, ipekten olmasına bağlı değildir. Onun kıymeti temsil ettiği milletin kıymeti ile ölçülür. Bayrak, devletin hakimiyetini, bağımsızlığını ve şerefini temsil eder ve bu sebepten saygı gösterilir.
Çok eski zamanlarda kurulan devletler, kavimler, bayrak veya bayrağa benzeyen semboller kullandılar. Eski Mısırlıların, Asurluların, İranlıların kendilerine has özellikleri olan bayrakları vardı. Hititler devrinde harp meydanlarına dikilen bayrak adı verilen sembollerin ise ayrı bir önemi vardı. Kullanılan sembol yere düşünce, savaşı kaybedip bozguna uğradığı anlaşılırdı. Çin’de, Hindistan’da, Roma İmparatorluğunda da bezler üzerine çeşitli minyatürlerin yer aldığı sembol bayraklar kullanılırdı. İslam devletlerinde de hicretin birinci yılından itibaren bayrak kullanılmaya başlanmıştır. Muhammed aleyhisselam hicretin birinci senesinde Şam’dan dönmekte olan Kureyş kafilelerinin üstüne gönderdiği hazret-i Hamza komutasındaki 30 kişilik kuvvete, kendi elleriyle bir mızrağın ucuna beyaz bir bez bağlayarak, hazret-i Ebu Mürsed’in eline vermişti. “Livau’l-Beyza” ismiyle anılan bu bayrak, Müslümanların ilk bayrağı, Ebu Mürsed de ilk bayraktarı olmuştur. Hayber Gazasına kadar İslam askeri kuvvetlerinin bayrağı bu bayrak olmuştur. Hayber’den sonra “Raye” denilen siyah bayrak kabul edilmiştir. Dört Büyük Halife Devrinde bayrak ve sancakların çeşitleri çoğalmıştır. Abbasi halifeleri de önceleri siyah, daha sonra beyaz bayrak kullanmışlardır. Halife Me’mun ise yeşil bayrağı kabul etmiştir.