Risale Haber-Haber Merkezi
Bediüzzaman eşyadaki güzelliklerin Allah’ın isimlerine ait olduğu hakikatini enine boyuna değerlendirir.
Bediüzzaman dünyadaki güzellik anlayışı ve güzeli eleştirir, cennetteki güzelliği yüceltir. Hurilerin insanın güzelliğe düşkün olan bütün özelliklerini tatmin edecek bir şekilde yaratıldığını söyler. Gerçek güzel özne dünyadaki gibi sadece bir görüntü değil, sürekliliktir.
Estetik güzeli anlatırken güzel karşısında duyulan estetik hazzın ötesine gidemez, Bediüzzaman ise hüsn-i istimal diye bir yorum yapar, yani insanın arzularını yerinde, güzel surette kullanması ile ahrette daha güzel sonuçlar alacağını belirtir. Sevgisini meşru ve kulca kullanan bir kişi mükâfat olarak hurileri verecektir. Huriler ise yetmiş değişik görüntü ve süs ile görünecek ve görüntüleri cennetin görüntüleri de tamamlayacaktır. Hurilerin her biri ruhlu bir küçük cennet olacaktır. Bunu “ yetmiş enva-ı hüsün” kelimesi ile ifade eder. Estetikteki gibi güzelliği bir görüntü değil daha ötesine taşır. Kişi dünyada meşru muhabbet gösterir, güzelliklerle onun kaynağı olan Allah arasında bağlantı kurar ne ne güzel yapılmıştır derse, güzellik hissi hüsünperestliği daha da artacak ve o artışa uygun güzellikler ona cennette sunulacaktır.” hüsünperest, cemâlperest zevkinin nazarını, daha yüksek, daha mukaddes ve binler defa daha güzel cemâl mertebelerinin defînelerine yol açar, baktırır.”(Sözler) Demek yerinde kullanılmayan muhabbetler insanı güzelliklere değil çirkinliklere muhatap edecektir, çirkinliklerin yeri de cehennemdir.