RİSALEHABER
Bediüzzaman hazretleri ile görüşen Son Şahitlerden Isparta/Yalvaçlı 1927 doğumlu Tacettin Topal Ağabey vefat etti.
Yalvaçlıların Taci Dede diye bildikleri merhum Taceddin Topal, geçtiğimiz 25 Nisan Cumartesi gecesi 93 yaşında iken Hakkın rahmetine kavuştu ve aynı gün Yalvaç kabristanına defnedildi. Allah rahmet eylesin.
Ömer Özcan’ın henüz yayınlanmamış Ağabeyler Anlatıyor-8 kitabında Taci dede şöyle konuşmuştu:
Isparta’nın Yalvaç kazasında 1927 senesinde doğdum, nüfusta 1929 yazar. Öğretmendim, 27 Mayıs darbesinden sonra, 1961’de öğretmenliği elimden aldılar. Muhasebecilik, heykeltıraşlık dâhil çok işte çalıştım. Hiç evlenmedim. Babamın işinden dolayı bir müddet Emirdağ’ında bulunduk, sonra Yalvaç’a geri döndük.
BEDİÜZZAMAN KERAMET GÖSTEREBİLİR Mİ DİYE TECRÜBEYE KALKINCA
Babamın işinden dolayı Emirdağ’da ikametgâh ediyordum. 1952’de Bediüzzaman Emirdağ’da idi. Ben askerden yeni gelmiştim. Babam Üstad’ı ziyaret edelim diye, beni de yanına aldı, yola çıktık. Üstad babamı çok severmiş, bazen görüşürlermiş. Babamın adı: Mehmet Topal.
O gece ben hamamcı (ihtilam) olmuşum. Utancımdan babama ben hamamcı olmuşum diye söyleyemedim. Öyle bunalıyorum, öyle sıkılıyorum ki; babam hiç aralık vermedi, yıkanamadım. Yanından ayrılabilsem hemen hamama koşacağım. O mundar halimle babam gidelim beraber dedi. Bırakamadım babamı.
Üstad’ın evine vardık. Ben madem Bediüzzaman büyük zat, bilsin bakalım benim cünüp olduğumu, bilebilecek mi bakalım diye içimden geçirdim. Gittik, kapıyı çaldık, biri çıktı. Babam, “Bu benim mahdum, müsaade ederseniz Bediüzzaman hazretlerini ziyaret etmek istiyoruz” dedi. Kapı örtüldü, biz bekliyoruz. Nihayet kapı açıldı, maalesef kabul etmiyor dedi. Keramete bak, göremeden geri döndük.
Gece oldu yattık biz. Vallahi rüyamda öyle bir korkuttular ki beni; yerden alıyorlar tavana vuruyorlar, tavandan alıp yere vuruyorlar... Ama en şiddetli bir şekilde... Babam da bağırıyor... Yani çıldırmak işten değil, deli divane oldum… Sen beni nasıl tecrübe edeceksin diye... O zaman babam 73 yaşındaydı.
EMİRDAĞ ÇARŞI CAMİİNDE BEDİÜZZAMAN
Ertesi günü oldu, banyomu yaptım. Cuma günüydü. Cuma namazında gördüm mübareği ilk defa, ama iyi bir tokat yemiştim.
Emirdağ’da Çarşı Camiinde oluyor bu, sene 1952. Bediüzzaman şurada, babam burada, ben de yanındayım. İşaret etti Bediüzzaman hazretleri babam hemen sokuldu yanına, biraz konuştu, kulağımı verdim anlayamadım. Bir şeyler söylüyor babama anlayamadım. Sonra başımı okşadı benim. Namazdan sonra ne dedi baba sana dedim. “Oğlunun rızkı okumakla, ömrü duayla geçecek, Allah onu kimseye muhtaç etmesin” diye dua ettiğini söyledi.
Baktığın zaman şöyle delikanlı gibi, civan gibi Bediüzzaman. İnsana tesir ediyor baktığı zaman, azametli geliyor. Merdivenlerden çıkarken millet ayağa kalktı Bediüzzaman geliyor diye, çıktı yerine oturdu. Caminin üstteki mahfiline merdivenlerden delikanlı gibi dimdik çıktı, eğilmek, emeklemek yok.
Bediüzzaman’ı yine aynı yıl içinde arabasında, yolda park etmiş halde iken son defa gördüm. Camdan birbirimize uzun uzun baktık, konuşamadık. Üstad bana acır gibi bakıyordu.
MUALLİM AHMED GELİP KESKİN
Taceddin Topal’ın aynı zaman Hz. Üstad’ın çok sevdiği Yalvaçlı şair talebesi Muallim Ahmed Galip Keskin ile de beraberlikleri olmuş. Galip Keskin’in şiirlerini ilerlemiş yaşına rağmen hatasız olarak ezbere okuyabiliyor.
Şöyle diyor Taci Dede: “Bediüzzaman Yalvaç’a geldiğinde ben burada değildim, gurbetteydim. Ahmed Galip Keskin’in hatırası için gelmiş. Galip Keskin çok edepliydi, çok âlimdi, hattattı, aynı zamanda solaktır.”
NOT:
Merhum Muallim Galip çok kültürlü ve ilim sahibi bir şahsiyettir. Dört dil bilmektedir. Şair ve hattattır. Eserleri vardır. Risale-i Nur’un Mektûbat kitabında ve Barla Lâhikasında Türkçe, Arapça ve Farsça şiirleri vardır. Risale-i Nur’daki bazı suallerin sahibidir. Eserlerin telif ve tebyizi sırasında yaşanan harikaları anlatan mektupların altında da ismi geçmektedir. 1939 yılında arkadaşının tabancasından çıkan bir kaza kurşunuyla vefat etmiştir. (Bkz: Ağabeyler Anlatıyor-4)