Bediüzzaman yere dökülen şehriyeleri topluyordu

Risale Haber-Haber Merkezi

Prof. Dr. Zekeriya Kitapçı anlatıyor:

1958’de Isparta İmam Hatip Okulu’nda okurken, hizmetindeki Zübeyir, Tâhirî, Sungur, Bayram ağabeyler Ankara’da hapishaneye girdiler. Hüsnü Bayram, Küçük Ali, Şaban Akdağ ağabeyler ile beraber ben de Üstadımız Bediüzzaman hazretlerinin yanında kalmaya başladık. Hz. Üstadla beraberliğimiz şimdi müze olan evde 18 ay devam etti. Çok hatıralarım var... Hâlâ utandığım bir hatıramı daha anlatayım.

Utandım Hz. Üstattan vallahi utandım

Ekseriya Üstadın yemeğini ben ve Vahşi Şaban (Akdağ) Ağabey yapıyorduk. Bir defasında utandım ben Hz. Üstattan. Vallahi utandım...

Orada masa gibi bir sehpanın üstünde yıldız şehriye paketi vardı. Ben kaba saba (!) bir insanım. Hz. Üstadın yemeğini yapıyorum ya... Bir gün yıldız şehriyelerini avucuma alırken yere üç-beş tane düşürmüşüm. Ben farkında değilim... 

Odasına girdiğimde bir de ne göreyim, Hz. Üstad o yaşlı haliyle yerinden kalkmış, (Zekeriya Bey bunu anlatırken şiddetle ağlıyor) benim düşürdüğüm o yıldız şehriyeleri tek tek toplayıp, yerine koyuyor... Bir taraftan da bana bakarak, “sen ne yaptın keçeli” dercesine tebessüm ediyordu...

Bediüzzaman bir tek şehriye tanesinin bile israf olmasını istemiyordu. İşte Üstad böyle bir Üstattı... (Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor)