İki büklüm huzurda, Huşû’ ile Namazda,
Rabbine ta’zîm kılar; gözyaşıyla Niyazda.
Çevremizde olmasaydı, beli bükük ihtiyar;
Yağardı üstümüze bir sel gibi, Belâlar.
Bize Duaları lâzım, Beddua almayalım,
Onları Unutarak; gaflete dalmayalım.
Yanımızda ihtiyar, yaşlı bir Ata olmuş,
Onlara güzel bakan; Cennet a’lâyı bulmuş.
Terbiye etti beni; Onlar küçük yaşımda,
Onlara Merhamet et Rabbim, koca yaşında.
Dillerinde hep Dua, yüzlerinde Nur vardır,
Onlara, öf, diyenin; Cennette yeri dardır.
Eğer hoşnut edersen; kâr içinde bin kârdır,
Verirsen başka ele; yaşadıkça zarardır.
Onlar çileler çekti, hayat yükü ezdi geçti,
Kısmetine Râzı oldu, Rızâ yolunu seçti.
Bir gün bile of demedi, ne geldiyse amenna,
Veren de O, alan da O, Bilmeyenler ziyanda.
Berekete vesiledir, Evlerin Sigortası,
Nümûne-i imtisâldir, Onun her hatırası.
Onlar razı olursa, Allah da razı olur,
Onların rızasıyla, dünya ukbâ kurtulur.
BAZI YANLIŞ YARGILAR:
Yaşlılık şifası olmayan bir hastalıktır: Yaşlılıkta sadece dermansızlığın çaresi yoktur, ama kişi iyi bir hayat felsefesi ile keyifli bir yaşlılık geçirebilir. “Ben yaşlandım, ölsem daha iyi” düşüncesi yaşlılardaki depresif düşüncelerden birisidir. Yaşadığı günün değerini bilen insan böyle bir yanlış yargıya önem vermeyecektir.
Yardıma muhtaç, acınacak durumda olma duygusu: Yaşlıların kazanımları daha çoktur. Çevresi ondan “öğretmesini isteyen” gençlerle dolu bir yaşlılıktan daha hoş ne olabilir.
Yaşama sevinci yaşlılık döneminde kaybolur, gençlik yaşamın mutlu dönemi, yaşlılık hayatın mutsuz dönemi düşüncesi: Yaşlılık sorunların olduğu bir dönemdir. Fakat karamsar gözlükle bakan bir kişiyi cennete koysanız da rahatını bozacak şeyler bulabilir.
Gerçekçi hayat felsefesine sahip olan insan en ufak şeylerden mutlu olabilir. Uçan bir kuş, kedinin çevresinde dolaşması ona zevk verebilir. Beklenti düzeyini yüksek tutan, ihtiraslı yaşlılar hep daha fazlasını istediklerinden, mutlu olamazlar. Hayattan çok şey istemeyeceğiz, bize verdiklerinin kıymetini bileceğiz. Böylece kendimizi çok daha iyi hissedebiliriz.