Bismillahirrahmanirrahim
Cenab-ı Hak (c.c), Sâd Suresi 30-33. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor:
30,31 . Bir de Dâvûd’a (oğlu) Süleymân’ı ihsân ettik. (O Süleymân) ne iyi kuldu! Hakîkaten o, dâimâ (Allah’a) yönelen bir kimseydi! Hani ona bir ikindi sonrası, (bir ayağını tırnağı üzerine kaldırıp diğer) üç ayağı üzerinde duran ve sür‘atli koşan atlar arz edilmişti.
32 . Bu yüzden demişti ki: “Doğrusu ben Rabbimin zikrinden (cihâda yarayışlı hayvanlar olmasından) dolayı hayra muhabbeti (o atları) sevdim.” Nihâyet (eğitilen o atlar sür‘atle koştular da sanki ufukta) perdenin arkasına gizlendiler (gözden kayboldular).
33 . (Süleymân seyislerine:) “Onları bana geri getirin!” (dedi.) Sonra (onlara sevgisinden) bacaklarını ve boyunlarını sıvazlamaya başladı.