Çile üstüne çile, çekecek takatim yok,
Bitmeyen bu çilenin, lügatta manası yok,
Bazen ölüm hoş gelir, gelip dinsin acılar,
Ardımızdan dua kılsın, ağbi, kardeş, bacılar.
Kalbimdeki sadmeler sarsıyor bedenimi,
Omuzlar yere düştü, yerde buldum kendimi,
Dertlerim elvan elvan, anlatamam derdimi,
Derde derman olacak, bir aziz kardaşım yok.
Herkes kendi derdinde, debelenip duruyor,
Bu yokluk illeti ki, her bir yanı vuruyor,
Kimsenin yarını yok, boş hayaller kuruyor,
İmdad eyle Ey Rezzak, meded eyle El Gaffar.
İnsanlar insan eti çiğniyorlar durmadan,
Harem-i ismetime dalıyorlar sormadan,
Harcamak akıl kârı olur mu hiç bulmadan,
Buldukları bad-ı heva yele gitti gördün mü.
İnsanlık dünyasında, insanlık harab olmuş,
Vahşetin pençesinde, insanlar türab olmuş,
Şeytan dahi kendinden ileri şeytan bulmuş,
Şaştım kaldım ey dostlar, insanlara ne olmuş.
İcat, hacat ilerlemiş, kararında kalmıyor,
Kimse artık ne bulursa bulduğunu almıyor,
Kanaât yok, hiç kimsede hiç tevekkül kılmıyor,
Kıyamet mi yakınlaştı, insanlara ne olmuş.
Devlet malı, yetim hakkı yedin-yedin doymadın,
Bir gün dönüp çarpar beni diye sen hiç ummadın,
Adaletin terazisi doğru işler, işleten var bilmedin,
Burda zindan, orda sakar, varmış diye bildin mi.
Ey Eyyübi sen sözünü eğri-büğrü söyleme,
Zamanın az günahın çok, boşa heder eyleme,
Yapmadığın hizmetleri, yapar gibi söyleme,
Terazi var, adalet var, kıyamet var gördün mü.