Bismillahirrahmanirrahim
Aynen tesbihatta ihtar edildi ki:
Ehemmiyetli sebebi ise: Bakmakta bir tarafa tarafgirlik hissi uyanır; tarafgir nazarı, taraftar olduğu taraf cereyanın kusurunu görmez, zulmüne rıza gösterir, belki alkışlar.
Hâlbuki küfre rıza, küfür olduğu gibi, zulme razı olmak dahi zulümdür.
Elbette zemin yüzünde bu dehşetli düelloda semavatı ağlatacak zulümler ve tahribat oluyor. Çok masum ve mazlumların hukukları kayboluyor, mahvoluyor. Mimsiz, gaddar medeniyetin zalimâne düsturu olan, "Cemaat için fert feda edilir; milletin selameti için cüz'î hukuklara bakılmaz" diye, öyle dehşetli bir zulüm meydanı açmış ki, kurûn-u ûlâ vahşetlerinde de emsali vuku bulmamış. Kur'an-ı Mucizü'l-Beyânın adalet-i hakikiyesi, bir ferdin hakkını cemaate feda etmez; "Hak haktır; küçüğe, büyüğe, aza, çoğa bakılmaz" diye kanun-u semavi ve hakikî adalet noktasında Risale-i Nur şakirtleri gibi hakikat-i Kur'aniyeyle meşgul adamlar, zaruret olmadan, lüzumsuz, yalnız hevesli bir merak için, netice itibarıyla faydası bulunan ve netice daha gelmeden evvel lüzumsuz bakmak ve zalimâne tahribatlarını alkışlamak suretiyle İslamiyet ve Kur'an lehine hizmet edeceği o cereyanın harekâtını fikren takip etmekle meşgul olmak münasip olmadığı için, nefis de, akıl ve kalbe tabi olup merakını bırakmış diye anladım.
İkinci mesele: Risale-i Nur'un Isparta'taki galebesi, zındıkları şaşırttı. Fakat bazı mütemerrid ve muannid ve ölen herifin ruh-u habîsi hükmünde bazı zındıklar, o mağlubiyete karşı gelmek fikriyle, baştan aşağı kadar Kur'an ve Peygamber (a.s.m.) aleyhinde, fakat perde altında, aynen münazara-i şeytaniye bahsinde, hizbü'ş-şeytanın Peygamber (a.s.m.) ve Kur'an hakkında mesleklerince söyledikleri tabirâtı başka bir tarzda o zındık herif istimal etmiş. Onun gibi Yahudi, mütemerrid ve dinsiz filozoflarından ve Avrupanın zındıklarının eskiden beri Kur'an ve Peygamberin (a.s.m.) hâlâtından medâr-ı tenkit buldukları noktaları, bu İslam ismi altındaki zındık, kurnazcasına, safdil Müslümanlara ve Risale-i Nur'u görmeyenlere dinlettirmek ve göstermek için öyle bir tarzda gitmiş ve küfrünü gizlemeye çalışmış ki, şeytanette, şeytandan ileri gitmiş; beni çok müteessir etti. (Kastamonu L. Sh. 112)
Bediüzzaman Said Nursi
SÖZLÜK:
İHTAR : Hatırlatma, îkaz, uyarma, dikkat çekme.
NAZAR : Bakmak, bakış, göz atmak, düşünmek.
CEREYÂN : Akım, hareket; bir fikir etrâfında toplanıp faaliyette bulunma.
RIZA : Razı oluş. Memnunluk, hoşluk.
KÜFR : Îmânsızlık, Allah\'a inanmamak, hakkı kabul etmemek.
TAHRİBÂT : Yıkımlar, bozmalar.
MAZLUM : Zulme uğrayan.
MİMSİZ: Medeniyet kelimesinin başındaki m nin kaldırılması. Deniyet mânâsına gelen kötü medeniyet.
GADDAR : Çok zâlim. Kahredici.
SELÂMET : Tehlikeden, korkulardan ve kötülüklerden kurtulma; (edebiyatta) doğruluk, sağlamlık.
CÜZ\'Î : Azdan olan, parçaya âit olan, pek az, kıymetsiz.
KURUN-U ÛLÂ : İlk çağ.
VAHŞET : Korku ve ürküntü, vahşîlik, ıssızlık, yabanilik.
EMSÂL : Misaller, denk ve benzerler.
KÁNUN-U SEMAVÎ : Vâhiyle bildirilen kanunlar.
ŞÂKİRT : Talebe, yardımcı.
MÜNÂSİP : Uygun, denk.
ZINDIK : Dinsiz, âhirete inanmayan.
MÜTEMERRİD : İnatçı, dik kafalı, hakkı kabul etmekte direnen.
MUANNİD : İnatçı. Bir noktada inad edip duran.
RÛH-U HABÎS : Kötü ruh.
MÜNÂZARA-İ ŞEYTANÎ : Şeytanla olan münâzara, tartışma.
HİZBÜ\'Ş-ŞEYTAN : Şeytanın taraftarları.
HÂLÂT : Hâller, durumlar, keyfiyetler.
MEDÂR-I TENKİT : Tenkid sebebi.
SAFDİL : Saf kalplilik, saflık.