Muhterem Üstadıma mâruzatta bulunmak için kalemi elime aldığım zaman, ruhumda büyük bir inkişaf hissediyor ve ihtiyarsızkalemim o andaki muvakkat duygularıma tercüman olduğunu görüyorum. [1] burayı nasıl anlayabiliriz?
Elcevap: Sözler hakkında hüsn-ü şehadetiniz, bana büyük bir teselli verdi. Vazifemin bitmediğine dair bürhanlarınız gayet kuvvetlidirler, lâkin ben gayet kuvvetsizim. Fakat Cenab-ı Hakk'a tevekkül edip, o bürhanlara serfüru' ediyorum.
Cemaata Sözler'i okumak zamanında, sendeki hissiyat-ı âliye ve fazla inkişaf ve fedakârane hamiyet-i diniye galeyanının sırrı şudur ki:
Velayet-i kübra olan veraset-i nübüvvetteki makam-ı tebliğin envârı altına girdiğin içindir. O vakit sen, dellâl-ı Kur'an Said'in vekili belki manen aynı hükmüne geçtiğin içindir. [2]
Yani bir insan ders okurken veya birisine bir şeyler izah ederken veya tefekkürle okuduğu zaman Dellal-ı Kur'an olan üstadımız Bediüzzamanın ders verme makamına çıkmaktadır. Gelen mana ve ilhamlar ise tamamen bu makamındandır, insanın kendisinden değildir. Bu sebepledir ki ders okuyan kimseler o esnada manalar sanki arı gibi hücum ediyor.
Ders okurken kaydedilse ve dersten bir gün sonra insan o dersi tekrar dinlese o ders esnasında ki ne feyzi ve nede manaları tekrar hisseder.
Ders esnasında bir şahs-ı manevi atmosferinin ve derse iştirak eden ruhaniyetin vücudunun verdiği sirayet ise o derste bulunanlara sirayet eder. Derste insan ders ortasında eline baksın üzerinde bir nuraniyeti alenen görecektir. Rabbim istikametli hizmetler eden tüm kardeşlerimizi muvaffak kılsın ve istifadelerini azim eylesin.
Selam ve Dua ile