Dindirme N’olur Yâ Rab, Ezanları kubbemizden,
Esarete esir edip, koparma ülkemizden.
İslâm’ın nişanesi, alâmettir ezanlar,
Bu ülke Müslüman der; bunu duyan insanlar.
Ulvî bir haz verir, huzur verir ezanlar,
Bu huzura çok muhtaç, bu zamanda insanlar.
Rabbimizden bir davet, kalk mescide gel diyor,
Verilen nimetlerin ücretini ver diyor.
Nimete bir ihtirâm, Rabbe karşı teşekkür,
İbadette toplanmış, zikir, fikir ve şükür.
Şükredelim Rabbimize, İslâm üzre doğmuşuz,
Hem bir insan, hem Müslüman, hem şâkirdân olmuşuz.
Ezana âsî olmak, za’f-ı imandan gelir,
İmanı zayıf olan, bu sesten çok irkilir.
Öksüz kalırdı gökler, ezanlar olmasaydı,
Havanın her zerresi, ezanla dolmasaydı.
Yurt dışında olana, sor ki neye hasretsin,
Sana her zerresiyle, konuyu tadat etsin.
İçindeyiz bilmiyoruz nimetin kıymetini,
Çekmeyen bilir mi ki; Ezanın hasretini.
Allah hiç dindirmesin, okunan ezanları,
Hasret koymasın bundan, dünyada insanları.