Kıt’a
Bağlandığımız bunca emeller
Bir gün kopar en tatlı yerinde.
Yâ Rabb! Niye durmakda bu dünyâ
Bir ince, çürük tel üzerinde?!.
Nazm
Cihâna boş veririz, “Hep isim-resim.” diyerek.
Adım adım yürürüz, “Âkıbet bizim.” diyerek.
Ne türlü hâdise ceryân ederse, seyrederiz:
“Her işde hikmeti vardır, Hudâ kerîm.” diyerek...
Tuyuğ
Kirlenip paslansa elmas, dâimâ,
Doğrudur, tercîh eder insan cama.
Bir hakîkat olsa bir azcık acı,
Nîçin insan hiç kabûl etmez ama?!.
Rubâî
İnsan soyu kullukla şereflendi; evet,
Dünyâya huzûr, saygı, muhabbet, bereket,
Zannım bu ki: Hakk’ın kulu olmakla dolar.
Îmân ve amel, kulluğa lâyık hareket...