Dostluk ve arkadaşlık, fedakârlık yoludur.
Bir insan gerçek dostsa, samimiyet doludur.
Gerçek dostluk, kardeşlik, zor günde belli olur.
İyi günün dostları, çile varsa kaybolur.
Sıkıntıya düşülse, dostlar yardıma koşar.
İyi, kötü gün demez, zoru birlikte aşar.
Zahmet varken kaybolur, nimet varsa yanında.
Dost defterinden kaydı, silmek lazım anında.
Dostluk, kötü günlerde hep yanında bulmaktır.
Nimetler dağılırken uzaklarda kalmaktır.
Dost, dostunu uyarır, yanlışına üzülür.
Dostu ısrar ederse, bir köşede büzülür.
Düşmanıyla birleşip, katılmaz bir hücuma.
Böyle yapan vefasız görünür bilumuma.
Gerçek dost hava gibi, hep ihtiyaç duyarsın.
Yanında görmek ister, sohbetini ararsın.
Sahte dost bir hastalık gibi durur yanında.
Zaten ılık bir akış, bırakmaz hiç kanında.
Gerçek dost kötü günde kendini belli eder.
Bu anlarda sahte dost arkasın döner gider.
Dost bildiğin zatların ihaneti çok üzer.
İnsanların ruhunu sanki balyozla ezer.
Dostun sefası çok hoş, cefası da çekilir.
Sahteyse her haline şüphe ile bakılır.
Dost dostunun kahrını hem çeker, hem sabreder.
Bir vefasızlık görse, bu vaziyet kahreder.
Bir yalnızlık anında bir tebessüm can katar.
İkiyüzlü insanın her hareketi batar.
İhtiyaç duyduğun an, dostun yanında olur.
Gerçek dostluk hazzını sana yardımda bulur.
Dost, dostunun daima arar bir bakışını.
İçten ve sevgi ile yüreğe akışını.
Dost, dostun etrafında sanki olur pervane.
Bir kusur bulmak için aramaz hiç bahane.
Dostluğun icabıdır, paylaşır derdi varsa.
Gerçek dosta aittir, bir gözyaşı akarsa.
Hatan varsa affeder, varsa örter kusurun.
Ta gönülden üzülür, eğer yoksa huzurun.
Düşmanına yem etmez, dostun durur yanında.
Sana bir hücum olsa, karşı koyar anında.