Dostların dostluğu

Dostların, dostluğunu, sınarız bazen,
Eleğin üstünde, kalan fazla mı?
 
İyilik gördükçe yüzüme gülen;
Kötü günümde de, dîdar olan mı?
 
Öyle bir zaman ki; şimdiki zaman,
Bahtiyar bir kardeşe, yolu soran mı?
 
Sahip değil kimse, kendi nefsine;
Kahraman-ı Ehl-i Takva, bulan mı?
 
Acıdım dostuma, bana acıdım;
Benimle hemhâl; dostum olan mı?
 
Nice dostlar geldi-geçti fasl ile;
İçinde derdime, derman bulan mı?
 
Dilhun oldu nice dost, derdimle dilhun,
Bir bade gönlüme, inşirâh sunan mı?
 
Ey gönül, kimedir kederin, kime;
Bütün etvâriyle, meftûn olan mı?
 
Dava-i ahibbaım, bana yâr imiş,
Karındaştan alâ, dostum olan mı?
 
Siyaset yüzünden, küsülür bazen,
Tercih başka; Davası Nur olma mı?
 
Mihengimiz, Nur-u Kur’ân olmalı,
Bu olunca, ihtilâf son bulma mı?
 
Olmuyor a dostlar, böyle olmuyor,
Aziz Üstad görse; hesap sorma mı?
 
İttihada müheyya, her birimiz,
Muhabbetle birbirini, sarsa olma mı?
 
Olur, bal gibi olur, dost, dostunu;
Dersanede, Dilbeste, Divanda bulur.