-Kızkardeşim Nuriye Otman için, dua talebimdir-
Eriyor yavaş-yavaş karşımda bir mum gibi,
Kayıyor ellerimden, sel almış bir kum gibi.
Nasıl çaresiz insan, hiçbir şey yapamıyor,
Takdir!... Âmenna, amma; yine de kopamıyor.
Kanser, kesip alıyor, sevdiğini elinden,
Her görenler muzdarip, bu görünen halinden.
Fark edilmez önceden, âniden çıkıverir,
Dev gibi çınarları, yerlere yıkıverir.
İnsan, âciz ve fakîr, bir mikrop mağlup eder,
Elinden gelmez bir şey, hâli olur derbeder.
İçindeki mikrop da; vazifeli Allah’tan,
Boyun eğmiş bîçâre, emir-ber bir taraftan.
Kemoterapi aldık, mikrop bertaraf olsun,
Kaybolup gitmese de; olduğu gibi dursun.
Amma öğrendi mikrop, savunma tekniğini,
Kerr ü ferr harbi yapar, bilerek taktiğini.
Dualar ediyoruz, şifa ver Rab, diyoruz,
Sizlerden de kardeşler; dualar bekliyoruz.
Kimse musâb olmasın, böyle onulmaz derde,
Kalmasın, Ana, Bacı, ömür boyu kederde.