20. yüzyıl ulus devlet asrı oldu.
Milletler kendi üstünlüklerini kanıtlamak için on yıllarca birbirlerini öldürüp durdular.
Sonuç:
Hangi millet diğerlerini yok edebildi?
Veya bugün hangi devlet devletlerin efendisi olabildi?
Milliyetçilik uğruna ölenler öldükleriyle kaldı, ağlayanlar yine gözü yaşlı analar oldu.
Bir dönemin zalimleri, daha sonra zülme uğradılar.
Milletlerini yüceltme gayesiyle yola çıkanlar, hep kendi milletlerini öldürttüler.
Hitlerin en büyük zulmü yine kendi ırkı olan Almanlara döndü.
Bugün dünyanın pek çok bölgesinde Amerika’yı yüceltme oyununun piyonları olan Amerikalılar ölüp ölüp duruyorlar.
Ve analardan başka hiç kimse bu ölümlere gözyaşı dökmüyor!
Zaman bize gösterdi ki, küçülen, kendi içine büzüşen, dünyadan kopan ırklar hep acı çekiyorlar.
Kendi üstünlükleri derdinde olan milletlerin çocukları bir hiç uğruna ölüp ölüp gidiyorlar.
Sadece Türklerin yaşadığı bir kara parçası artık hiçbir anlam ifade etmiyor.
İnsanlar Türkiye’de veya başka yerde, ama mutlaka insanca yaşamak istiyorlar.
İnsan onuruna yakışan bir hayat uğruna vatanlarını, ırkdaşlarını bırakıp hiç bilmedikleri ülkelere, hiç tanımadıkları insanlara yöneliyorlar.
İnsan olarak bir defalığına bize verilen şu ömrü güzel yaşamak istiyoruz.
Hür yaşamak, emniyette yaşamak, eşit paylaşım istiyoruz.
Çocuklarımızı insanca, onurlu bir şekilde yetiştirmek; onların, geleceği başları dik karşılamalarını istiyoruz.
Bizi artık suni cetvellerle batılıların çizdiği sınırlar ilgilendirmiyor.
Bayraklarımızın renginin, şeklinin farklılığı da bir şey ifade etmiyor.
Renklerimizin çeşitliliği,
Dillerimizin çokluğu,
Milletlerimizin farklılığı,
Yüzlerimizin başka başka oluşunun da bir anlamı yok artık.
Küçülmek, büzüşmek, kendi içine kapanmak istemiyoruz.
Ne kadar içimize kapanırsak o kadar dâhili diktatörlerin ağına düşeceğimizi biliyoruz.
Dünya bizi çağırıyor!
İstanbul’suz Mardin’in, İzmir’siz Diyarbakır’ın,
Londra’sız, Berlin’siz İzmir ve İstanbul’un hiçbir anlamı yok.
Sınırların kalktığı bir çağda yaşıyoruz.
Devletler savaşı bitti, bitiyor.
Milletler hür yaşama, onurlu yaşama, adaletli paylaşım savaşı veriyorlar.
Bu anlamda İnsanlığın özgürlüğü için çırpınan bir Alman, bir Fransız,
Her gördüğü tepeye “Bir Türk Dünyaya Bedeldir” yazma derdinde olan bir Türk’ten,
“Üç beş şehir kapıp bir Kürt devleti kuralım” anlayışındaki bir Kürt’ten,
Çok daha yakın bana.
Türk veya Kürt ırkçıları anlasa da anlamasalar da,
Şovenizm devri bir yüzyıl geride kaldı.
Nasıl ki Fransız ihtilalinin ateşlediği milliyetçiliğin önünde koskoca Osmanlı duramadı,
Hz. İsa’nın ateşlediği “Dünya Vatandaşlığı”nın önünde hiçbir şovenist devlet ve zihniyet duramayacak.
İşte o zaman anlayacağız ki;
“Doğunun da Batının da sahibi Allah’tır.”
Artık devir küçücük Anadolu’da yeni sûni sınırlar icat etme değil,
İran’la, Irak’la, Suriye vs. ile yapmacık sınırları, düşmanlıkları kaldırıp,
Fars’lısı, Arab’ı, Türk’ü, Kürd’üyle,
Müslüman’ı, Hıristiyan’ı; Alevi’si, Sunisi, Rum’u, Ermeni’siyle
Hür, demokratik, adaletli ve insanca yaşama noktalarında,
Dost olma devridir.