Dışarıda kar,
Penceremde kuşlar var,
Gökyüzünde güneş,
Önümde bir âlem var.
Dışarıda kar,
Bir de, “Kalk.” diyen kargalar,
Güzelim gölde berraklık,
Ve kanat çırpan martılar.
Dışarıda kar,
Önümde bir sanat var.
Tepelerden kayan çocuklar,
Ve gülümseyen ağaçlar.
Hafif hafif esen rüzgâr,
Ağaçları selâmlar.
Zikreden ağaçlar
Ve dillerde duâlar.
Dışarıda rüzgâr var.
Bizlere mesajı var.
İçim mahzun, huzurlu,
Kalbim tefekküre dalar.
Ey insanlar!
Anlayın artık diyorlar.
Başıboş değil şu mahluklar.
Bizi yoktan var eden biri var.
O’na itâatte kurtuluş var.
Karşıda bir dağ var.
Tepesinde bulutlar,
Ortasında uçkunlar,
Eteğinde bir köy var.
Bu köyde bir huzur var.
Yemyeşil bitkiler,
Sürü sürü koyunlar,
işinde gücünde insanlar.
Altta ince bir yol var,
Gelip giden arabalar,
Yol kenarında bir pınar,
İçinde sular
Fokur fokur kaynar.
Kenarında kadınlar
Sırayla su taşırlar,
Yanı başında çocuklar
Ne de güzel oynarlar.
Yukarıda bir çay var.
Taşların bağlarından çıkar.
Tepesinde mağaralar
Buram buram tarih kokar.
Ta uzakta çobanlar,
Önlerinde sürüyle koyunlar,
Ellerinde asa, sırtlarında keçe
Ve nazlı nazlı çaldıkları kavallar…
Karşımda şirin şirin binalar,
Bahçelerinde yemyeşil otlar, ağaçlar,
Önlerinde tatlı bir su
Ve o suyun kenarında
Zikreden kuşlar…
Bu şirin cennet hava,
Ne de güzel kucaklar.
Şu yaratılış mucizesine bak,
Bizleri bağrına basar.
Her yaratılanda bir hikmet var.
Şu şirin sular çağlar, akar.
Hele şu uçan kuşlara bak,
intaklarında ne şifalar var.
Ey insanı pür günahkâr!
Tefekkürde kemâlat var.
İhmal etme hiçbir zaman
Göreceksin isâbet var.
Rabbim! Hayretimi arttır.
Bu sanattan Sani’ye gördür.
Hem takva ve ihlâs ile
Bu dünyada da bizi güldür
Ahirette de bizi güldür.