Hakîkaten illetmiş faiz denen o menhus,
Çoğu bu mülevvesle birden olmuş televvüs.
Vasfını düşünmeden araştırıp sormadan,
Alıp da kullanınca huzur gider yuvadan.
Alışınca içerden çoluk-çocuk israfa,
Babalar da sevk eder cümlesini insafa.
Şu görenek belâsı, herkesin müptelâsı,
Ağır olur haneye bitmeyen faturası.
Âhirzamandır şimdi ihtiyaçlar bin olmuş,
İhtiyacın hepsini bu dünyada kim bulmuş.
Yetmiyor helâl para ihtiyacın tümüne,
Mü’min için cevaz mı yapışmak gördüğüne.
İbadetin zevkini bir anda alır gider,
Bu menhusa bulaşan vesvese harâb eder.
Dâbbet’ül-arz gibi bir girdi mi içeri,
Eritir günden güne kalmaz ihlâs eseri.
Ribânın kapısını kapatıp dur diyelim,
Dairesi geniştir helâlinden yiyelim.
Ribâ-hâr’lar çoğaldı himmet ehli azaldı,
Nefsî-nefsî diyen o hod-bîn’ler hep söz aldı.
Ahaliden bu derde tahşîdât bekliyoruz,
Bilmeden girenleri uyaralım diyoruz.