Mustafa Gökay’ın şiiri:
Güneşte gül yetiştirenler
…………………………..Cemre günüydü !........
Kör gecenin azametinde ayarsız
Düşlere akıyor zamanın büyüsü toparlanmadan
Cesaret işi geceye yelken açmak bu saatlerde
Zararsız ay terapisi yapma çiçekleri u/yandırmadan
Ölümün küçük kardeşi uykudayken şehir
Pusuya yatmış radyasyona hamile kara bulutlar
Yağmurun gözleri nemli ve kararsız
Dağlar büyüklüğünde taşlar savruldu o gece
Parçalandı gerçeği boğan surlar
Fecr-i sadık sökmek üzereyken
Güneşte gül yetiştiren gençler
Meydana çıktılar birer birer
Ellerinde kalemden meş’alelerle.
‘Gözün aydın olsun’ azametli gece,
Şehir uyanacak artık güneşli şiirlerle!