Ey nefis ne büyüklenir durursun!
Senin cismin-cirmin hiç hükmündedir.
Bir küçücük mikroba yenilirsin,
Senin iktidarın hiç hükmündedir.
Ey nefs-i nâdan nedir ki bu gurur,
Büyüklenmekte yoktur asla sürur,
Olma boş-abes şeylere mağrur,
Gurur, isyan, gizli şirk hükmündedir.
Her şey bize Hâlık-ı Âlem’dendir,
Edilen ihsanlar aczimizdendir,
Verilen nimetler fakrımızdandır,
Kibir bir hile, hud’a hükmündedir.
Malım var diye sakın gururlanma,
Mülkün sana yar olacak hiç sanma,
Dünya lezzetleri geçicidir kanma,
O mal-mülk dahi yalan hükmündedir.
Makam-mevki pek şımartır insanı,
Bunun var mı insançün kâr olanı?
Ölüm var, olursan dünya sultanı,
Makam-mevki imtihan hükmündedir.
Mütevâzilik insanı yüceltir,
İnsanlık mertebesine yükseltir,
Dosta da düşmanlara da sevdirir,
Nefisle insanlık hiç hükmündedir.
Gurura gururlu da sahip çıkmaz,
Hürmet ister, kendisi adım atmaz,
Başkasının sa’yini makbul görmez,
Kendini gören hodgam hükmündedir.
Gururlu hep kendini görür, “ben” der,
Zatına hep alaka, hürmet ister,
Görmeyince de kızar uzak gider,
Kibirlenmek hastalık hükmündedir.
Enaniyetten uzak durmak gerek,
Dostu kendinden üstün görmek gerek,
Günahlardan dahi utanmak gerek,
Günahkârın hayrı yok hükmündedir.
Rabbim bizi korusun hep şerlerden,
Uzak tutsun günah-ı kebâirden,
Zalim nefsin menhus hilelerinden,
Dünya hayatı da hiç hükmündedir.
Şeref bize Resûl’ün hâk-i pâyı,
Cehennem bize şeytanın sarayı,
Bid’alarla da açalım arayı,
Sünnet-i Seniyye nur hükmündedir.
Ölüm var kat’a inkâr edilemez,
Ecel birdir, elbet tağayyur etmez,
Kalbinde kibir olan felah göremez,
Mü’mine ölüm visal hükmündedir.
Kanûnî der, nefsten şikâyetim var,
Onun hilesi, şerri, hud’ası var,
Nefsi susturmakta felah, ferah var,
Nefis büyük bir düşman hükmündedir.