Hayalde bir sistematik yoktur.
Fikirler çıplak olarak haşr olur.
Bu nedenle atlamalar ve geçişlerle mantık bozuklukları, anlamsızlıklar, olmayan şekiller, bozulmuş gerçeklikler, karışmış silsileler kaçınılmazdır.
Hayalin ipi çok uzundur, olmadık bir sonuca bağlanıp kalabilir, oradan sürüklenip dolanabilirsin.
Hatta büyük imkan denizinde her çarptığından kendine göre bir gerçeklik devşirebilirsin.
Keser, biçersin.
Parçalı ve bütünlükten uzak, içi boş bir söz, ucube bir resim, ölü bir yeni doğum, bir gözü arşta bir gözü ferşte bir dev ortaya da çıkarabilirsin.
Aptaldır dev; gücünün dışında işlere kalkışır, üretmez, kısırdır.
Sadece zarar verir. Bir fikri yoktur, tek yapabildiği yıldızları birbirine katmak, galaksileri ateşe vermektir.
Kendi dışındakileri çaresiz bırakmaktadır, bir başına kalmayı ister, paylaşımsızdır, çünkü parçalıdır, iliştirilmiştir.
Bütünün içinde değildir. Evrenin dengesi yerine konulamamıştır, sadece kendisi vardır ve tanımlanmamıştır, tüketmek dışında bir işlevi yoktur.
Zamanı takipten uzak kaldığından hareketten de dışlanmıştır.
Gelişim gösteremez, tekâmül dışıdır, hayatı olmadığı gibi ölümü de yoktur.
Her vurulduğu yerde hayal tarafından tekrar diriltilecektir, her kaybettiğinde hayalle yeniden kurulur, her defasında kurtulur ancak anlamsızlaşır.
Yalnızlaşır. Teavün ve tecavübten mücerreddir.
Mecaz taşımaz, arka planı bulunmaz, hayalin ipi kadar dayanıksızdır.
Farkındalığı yoktur, sıralama yapamaz, mukayesede bulunamaz.
Özürsüzdür. Muhakemesi yoktur.
Hayal gemisinde zamanın sınırlamalarını aşıp geçmiş, gelecek ve an sınırlamalarını kaldırdığını zannederek üstünde gezinirken nihayet her bir hayal kahramanı dev, bir gerçeğe yakalanır ve o anda patlar.
Her hayal kahramanı dev, arkasında siyah bir nokta gibi bir hiçlik bırakır.