Her insanın bir za’fı var.
Eksikçe bir tarafı var,
Bilinmez ki bu ne kadar,
Kaderden bir hissesi var.
Şâhidlendirme günahın,
Alma hiç kimsenin âhın,
Örnek olsun hep salâhın,
Faydası mahşerde olur.
Tebrie etme nefsini,
Ancak Allah korur seni,
Teessürle kıl tevbeni,
Nefsinde izzet mi olur.
Bir hatâyı işlediysen,
Tevbesini tezce getir,
Israr etme günahında,
Bırak, kararında bitir.
Sadakanı bolca eyle,
Bulamazsan bir söz söyle,
Belâ kalkar bilsen böyle,
Gelenler de halâs olur.
Tevzîâta me’mûrsun sen,
Mal sahibi kendin sayma,
Bugün sende yarın onda,
Durmaz elden gider olur.
Bazısının za’fı mala,
Ziyânı da ondan gelir,
Kanâat-kâr kullarına,
Yüce Rabbim bolca verir.
Za’fın makam, mevkî ise,
El eteği öpmen gerek,
Bir üzüme yüz tokadı,
Baştan kabul etmen gerek.