"Başınıza ne musibet gelirse, kendi elinizle işledikleriniz yüzündendir. Üstelik günahlarınızın birçoğunu da Allah affeder. (42:30)"
Ben 15 yaşımdan beri 20 yıldır OKB, vesvese hastasıyım. Yukarıdaki ayeti okuyunca "Bu hastalık benim günahım yüzünden olmuş" diye mi düşünmem gerek?
Bir de sakat doğan çocuklar var, onların günahı yok... Ya da bir yaşında yanan bir çocuğu düşünürsek... Başına bir dert gelmiş ama günahsız; nasıl anlamamız lazım? Bu ayete göre, "Bazı musibetler sizin yaptıklarınız yüzünden başınıza gelir" denilmemiş, "hepsi" denmiş... (Elif)
Bu âyeti iki şekilde anlamak mümkün.
Birincisi: insanın başına gelen musibetler, kendi eliyle işlediği günahların sonucudur. Üstelik Allah birçok günahı baştan affediyor. Yoksa her hatanın karşılığı dünyada verilseydi, insan felaketten felakete sürüklenirdi.
Peygamberimiz, bu âyeti Hz. Ali'ye şöyle açıklıyor: "Ey Ali, sana bu âyeti tefsir edeceğim: Dünyada iken sizin başınıza gelen bir hastalık, bir musibet veya bir bela sizin kazandıklarınızdandır. Allah, âhirette ikinci kez cezalandırmayacak kadar Halim'dir. Dünyada iken bağışlamış ise Allah bağışladıktan sonra tekrar dönmeyecek kadar Kerim'dir."
Âyetin ikinci anlamı da başa gelen musibetler ya insanın sabrının sınanması, ruhen olgunlaşması, sevap ve yüksek mertebeler elde etmesidir veya günahlarının bağışlanmasına vesiledir.
Bu âyet nazil olduğunda Peygamberimiz şöyle buyurmuştu: "Muhammed'in nefsi kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki bir kamışın yaralanması, bir damar seyrimesi, bir ayak sürçmesi mutlaka bir günah yüzündendir. Allah'ın onlardan bağışlaması ise daha çoktur."
***
Sizde vesvesenin olması, sizin bir günahınızın sonucundan öte, Allah'ın bir sınamasıdır, bir imtihandır, bir sabır denemesidir. Vesvese şeytandan olduğuna göre, şeytanın şerrinden Allah'a sığınmaktır; bu yönüyle ibadettir, sevap kazanmanıza bir vesiledir.
Vesveseyi, şüphe ettiğin bir şeyin aslını öğrenmeye sebep olduğu için Peygamberimiz, "Vesvese imanın ta kendisidir" buyurarak meselenin bu yönüne de işaret eder.
Vesveseden kurtulmanın en pratik yolu, önem vermemek, üzerinde durmamak, gözünde büyütmemek, korkmamak, endişeye düşmemek, onu şeytandan gelen bir kuruntu olarak bilip Allah'a sığınmaktır.
***
Bazı çocukların sakat doğması veya bir yaşındaki bir çocuğun yanması gibi musibetleri farklı düşünmek gerekir.
Bu çocukların hiçbir suçu ve günahı yoktur. Bir kere her şeyin sahibi Allah'tır. Yüce Allah yarattığı bir varlık üzerinde istediği gibi tasarruf eder. Bunun mutlaka bir hikmeti, kaderî bir boyutu vardır.
Bir an için kendi tasarrufumuz altındaki varlıklar üzerinde istediğimiz işlemi yaptığımızı düşünelim:
Tavuğu alıyoruz, kesiyoruz, etini pişiriyoruz, misafirlerimize ikram ediyoruz. Tavuğa haksızlık mı etmiş oluyoruz?
Kuzuyu tutup kesiyoruz, etini kebap yapıyoruz, kuzuya eziyet mi ediyoruz?
Bütün bu soruların tek bir cevabı var: Hayır, iyi yapıyoruz.
Neden mi? Çünkü bu varlıklar bizim için yaratılmış, istediğimiz gibi onları kullanabiliyoruz.
Çocukların başına gelen musibetler de bir zulüm ve haksızlık değildir. Onlar için bir azap ve eziyet hiç değildir.
Çünkü onları yoktan var eden Yüce Allah'tır. Rahmeti, şefkati ve sevgisi ile yaşatan da O'dur.
Allah onları daha çok seviyor ve daha çok düşünüyor. Onlara hastalık, kaza ve musibet gibi bazı sıkıntılar veriyorsa, daha büyük sıkıntılardan kurtarıyor. Hayatın zorluklarına alıştırıyor. Daha çetin ve zor engelleri aşmak için bir geçiş oluyor.
Zaten hayatın başına gelen her şey güzeldir. Önemli olan kimden geldiğini bilmektir.