"Nasip."
Tılsımlı kelime, muazzam hakikat. Ne güzel ne kadar güzel, nâsip… Nasibin farkında olmak, o da ayrı bir nasip.
Ne güzel söz değil mi ''Nasip''... Acaba biz farkında mıyız? Hani her şeyin başını, sonunu, her şeyi hakkıyla bilen Allah'a bırakmak. İnsana bir rahatlama geliyor gerçekten.
Milyonlarca gezegeni birbirine çarpmadan, bir düzen içinde tespih taneleri gibi çeviren, senin de kalbini kime çevireceğini çok iyi biliyor elbette:) Kalbinin atomlarını emrine amade yapan bir ZAT elbette senin de kalbinden geçenleri, gizli duygularını hakkıyla bilecektir. Sıkıntı yok yani.
Şu konuda bir kere anlaşalım. Allah senin için hayırlı olanı senden daha iyi bilir. Ama gel gelelim ki günümüzün en büyük sıkıntılarından biri kadere teslim olmak. Bu konuda özellikle de genç kardeşlerimizin çok dertlendiğini görüyoruz.
Bir kardeşimin şu sorusu beni tebessüm ettirmişti;
-Abla nasibim o olsun diye dua ediyorum. Acaba günah mıdır?
Ben de şu cevabı vermiştim;
-Kardeşim, nasibinse zaten o olacak sen gel en iyisi hayırlısına dua et. :)
Öyle ya kimse kimsenin nasibine el uzatamaz. İşte bu şuurun bilincinde olmak gerekiyor aslında. İnanın bu konuyu içimize bir sindirsek çoğu sorunumuzun ortadan kalktığını göreceğiz.
İnsan mahiyeti itibarıyla geleceği hakkında bir şeyler öğrenmeyi hep merak eder ve bu konular için de şeytanın oklarından biri olan fal oklarına hedef oluyor maalesef. Kısmetini kahve telvesinde arıyor. Bu konu benim canımı ziyadesiyle sıkıyor. Yeri gelmişken de söylemek istiyorum. Hani senin ''aman biz şakasına kapatıyoruz'' deyip çevirdiğin kahve fincanları var ya, inan ki kardeşim bunun ahirette hiç şakası yok. Fal bakanın da baktıranın da 40 gün namazı kabul olmuyor. Cehennemin en alt tabakasında falcıların, büyücülerin olduğunu hiç mi duymadınız? Sizce bu işin şakası olabilir mi? Geleceğini merak eden fallara değil mezarlıklara baksın der bu konuyu kapatırım.
Madem senin nasibini kimse yiyemiyor, madem senin evleneceğin kişiyle kimse evlenemiyor, madem senin elin istikbale yetişemez madem hem fakir hem acizsin o halde eli hem geçmişe hem şimdiye hem de geleceğe yetişebilen bir Sultan'a güvenmemiz gerekmiyor mu? Öyle koftiden değil sahiden güvenmemiz gerekiyor.
''Ben Allah'a iman ediyorum O benim için her şeyin hayırlısını bilir'' deyip; ''ya patron zam yapmazsa ben ne yaparım / Ama onunla bir şeyler paylaşmadan (haram olarak) insan nasıl evlenir'' diyenler büyük yalan konuşuyorlar. Sen hem Allah'a güvendiğini söyle hem de gece uykuların kaçsın bunları düşünmekten. Çok üzgünüm kardeşim. Dürüst olalım biraz. Ya nasıl bir Allah'a iman ettiğinin farkında değilsin, ya da tam inanmış değilsin.
Patronuna değil Rezzak isminin sahibine güven.
Onun paşa gönlüne değil Vedud isminin sahibine güven.
Hz. Fatıma annemiz (r.a.) herkes çeyiz derdine düşmüşken o şu muhteşem iman gerektiren sözü etmiştir: ''Bir kızın güzel ahlaktan daha güzel bir çeyizi olabilir mi?'' Ve Hz. Ali (r.a) efendimizle evlenirken şunu da eklemiştir: ''Biz çok fakir bir çifttik ama bizim nikahımız göklerde kıyıldı.'' İşte tam teslimiyet. Bizim kızlarımız da Hz. Fatıma ve Hz. Ali gibi evlilik istiyor ama düğünlerimiz Ebu Cehilinkine benziyor. Ahh aahh Burcu ablanıza kızmayın nolur. Doğru söyleyeni dokuz köyden kovsalar da Allah doğru olana onuncu köyü yaratmaz mı hiç? :) Yeter ki sen doğru ol dimi. Güzel laf ettim yazın bunu:)
Neyse, bizim günümüzde olay tam şöyle geçiyor: İyi çocuk ama evi yok, arabası yok. Kızımıza nasıl bakacak? bu sözlere çok aşinasınız değil mi? Ben de diyorum ki mal sahibi mülk sahibi hani bunun ilk sahibi?
Şimdi size soruyorum gerçek sahibi malını geri alsa ne yapacaksın? Halbuki çok zengin sıkıntı çekmez diye kızını bir imansıza vermiştin. Bir deprem geldi onca mal pofff... İşte olan varsa eğer çocuklara oluyor. Sizce kadın cinayetleri neden bu kadar fazlalaştı? Yakın gündemde kocasını silahla vuran bir ablamızın hakime savunmasında şu sözünü okudum tüylerim ürperdi inanın;
"Hakim bey yeşil gözlerine kandım. Ama sadece 28 gün sürdü 29. gün gözüme yumruğu yedim."
Konu nerelerden nerelere geldi ya. İnanın yazarken bile titriyorum. Kim bilir o ablamız ne hayaller ile evlenmişti. İnsan her şeyin hayırlısına dua etmeli bence. Yazının başında bana soran kardeşime de cevap olmuştur belki. İlla o olsun dersen Allah da "hayırlısını benden daha mı iyi biliyorsun" der ve kaderin sillesini yüzünde patladığını görürsün.
Eeee nasipten öte köy yok madem biz elimizden gelen en güzel şeyi yapalım; dua edelim. İyi insan, iyi Müslüman olalım.
Gerisini de bizleri yokluk aleminden varlık alemine atan, bizi herkesten çok seven, sevdiren, gönlünden geçen en gizli istekleri duyan bir Zat-ı Akdes'e bırakalım. O zamanı geldiğinde biricik yarattığı kalbinizi, sahibine verecektir.
Çok sevdiğim bir sözle bitirmek istiyorum;
"İnsan sadece nasibine vakıftır... Gerisi imana zarar, kalbe sızıdır."