Her şey "kün" de saklıydı.
Ve karanlıkta yaratılmıştı her şey.
Sonra ilahi bir nur serpilmişti.
"eleste" sedasına "kalu bela" denmişti.
Ve zaman start almıştı, Cemal ve celal terazisiyle...
* * *
"İnsan hem cahildir hem zalimdir" demiş rabbim.
Çünkü yüklemiştik omuzlarımıza onca yükü.
Dağlar kaçmış filler eyvallah demişti.
İnsanlık yol alacaktı sırtında ki o ağır yükle.
Ta ki başladığı yere gelene kadar...
Dallar meyveye duracak...
Her dal bir sepete boşalacak.
Cennet de cehennem de dolacak.
Ana yüreği kadar saf şeytan kini kadar gaddar mekanlar olacak.
Bazen bir ama şükredecek görmediğine...
Bazen bir sağır sonsuzluk secdesine varacak .
Ve deliler güncesi başlayacak.
Karman çorman duygularımız olacak.
Aydınlığı bilmeyen karanlığı da bilmezmiş.
Sonsuz aydınlığa fani karanlıklar olacak...
* * *
Bir diyar düşünün sessiz ve sakin.
Bir diyar düşünün saf ve temiz.
Bir diyar düşünün günahlardan arınmış
Sonra indirin yükünüzü
Dolambaçlı yollar bulacaksınız.
Yüzünüz kaskatı kesildiğinde
Yeni bir moda gireceksiniz.
Ve yine...
Bir diyar düşünün ki hıçkırıklara gebe...
Bir diyar düşünün ki sonsuzluğa mahcup...
Bakıp da görmemek duyup da anlamamak...
Her duygunun bir çıkmazı her servetin bir sorumluluğu vardır.
Sen!
Ey Görüp de duyan bakıp da düşünen nefsim.
Sen!
Bunca hesabı nasıl vereceksin?
Hani:
Ya leyteni küntü türaba...
Keşke toprak olaydım...
Keşke kör ve sağır olaydım.
Keşke deli divane olaydım...
Diyeceğin gün var ya...
İşte o gün ilahi adalet olacak.
Not: Engeliller Günü münasebetiyle yazdığım bir şiir