Zaman yazarı Hüseyin Gülerce’nin bir yazısında dile getirdiği görüşlerini, “Alnı secde gören general özlemi” başlıklı bir yazımda eleştirmiştim.
Hüseyin Gülerce geçenlerde katıldığı bir televizyon programında benim için “Sen imam-hatip mezunusun, ilahiyatta okudun, bu topa bari sen girme, bırak başkaları girsin” demiş.
* * *
Hüseyin Gülerce şunu demek istiyor:
İmam-hatipten mezun olan, ilahiyatta okuyan birisi, nasıl olur da “alnı secde gören general” özlemi çekmez?
“Alnı secde gören general özlemi” içinde olmamayı inançlı bir insana yakıştıramıyor Hüseyin Gülerce...
Oysa ben çok güzel yakıştırabiliyorum.
Nasıl mı?
Bir kez daha anlatayım:
* * *
“Alnı secde gören general” arzusuyla yanıp tutuşmamak, “generallerin alınları secde görmesin” demek değildir.
Alnının nereyi göreceğine generalin kendisi karar verir. Bu onun kişisel tercihidir, beni ilgilendirmez.
Kimseyi ilgilendirmez.
Ancak bir generalin hukuka bağlı olup olmadığı, sivil otoritenin emrinde olmayı içine sindirip sindiremediği, demokrasiyi içselleştirip içselleştirmediği bir yurttaş olarak beni fazlasıyla ilgilendirir.
Sadece beni mi? Herkesi ilgilendirir.
Ben generale bakarım:
Hukuka bağlıysa, sivil otoritenin emrindeyse, yasaların kendisine çizdiği sınırların içinde kalıyorsa, demokrasiyi içselleştirmişse...
Tamamdır...
Gerisi ise generalin kendi bileceği iştir.
* * *
“Her topa girme” meselesine gelince...
Ben, birileri bana “Her topa girme Ahmet Hakan” demesin / diyemesin diye herhangi bir iktidara yakın olmamayı tercih etmiş biriyim.
“Her topa girmek”, benim için yaşamsal bir sorundur.
Yani demem o ki:
Ölürüm de yine her topa girerim.
Hürriyet