Herkesin bir za’fı var

Herkesin bir za’fı var, bilinmez günahı var,
Fazla tecessüs etme, Bir Settârü’l-Uyûb var.
 
Öyle bir zaman ki bu; ak’la, kara, karışmış,
İnsanlar esir olup, esarete alışmış.
 
Tefrîk edilmez olmuş, hangi doğru sunulur,
Bir sürü yanlışlıkta, doğru nasıl bulunur.
 
Eğri cetvel eldeyken, doğru çizgi çizilmez,
Bu kadar cerbezeyle, hiçbir yanlış sezilmez.
 
Nefis kötülük ister, şeytan da yardımcıdır,
Rabbim imdâd etmese, akıbet çok acıdır.
 
Zaman denen sermaye; bâd-ı heva gitmekte,
Her şey mâcerâ olmuş; herkes de seyretmekte.
 
Gözden kalbe yol bulmuş, bin bir günah-ı kebîr,
Kalp de pek zayıf kalmış, alamaz olmuş tedbir.
 
Kara tablo çizmedim, bu umûmî belvadır,
Gayet güzel karılmış, bir zehirli helvadır.
 
İsterim ki; çareyi hep beraber bulalım,
Bu umûmî belâdan, beraber kurtulalım.
 
Bir Euzü Besmele, çekelim ihlâs ile,
Bir de tevbe edelim, kusur itiraf ile.
 
Okuyalım Kur’ânı, meâliyle birlikte,
Rehberimiz O olsun, fayda yok tembellikte.
 
Kur’ân’ın tercümanı, Risale’ler okunsun,
Devam eden ihtilâf, biiznillâh son bulsun.
 
Emr-i bilmarûfu biz; eksikçe ediyoruz,
Çok kuvvetli bu farzı; herkese demiyoruz.
 
Eğer ki bilse felâh; O’na asker olmakta,
O’na asker olunca; hürriyeti bulmakta.
 
Hırz-ı cân edecektir, verecektir ömrünü,
Kurtaracak; ıztırabtan, o daralan gönlünü.
 
Okuyalım her sabah, şarj olalım Nurlar’la,
Tebliğ edip duralım, haşr olalım kullarla.
 
Hiç kimsede kusur yok; hepsi de nefsimizde,
Kusur aramaz isek; dost olur çevremizde.
 
Uhuvvet ne güzeldir, sever kardeş kardeşi,
Isıtacak Dünyayı, İslâmiyet güneşi.