Diploma zalime kılıfsa eğer,
Yeni doğan vahşetine, sebebmiş meğer.
Dıştan bakınca medeni dersin amma,
İçi katran karası, firavuna eş değer.
İlim hakkı bilmektir, ilim kendin bilmektir,
Ünvan almak kıymetli, halka hizmet demektir.
Suistimal ederek, hırs bürürse gözleri,
Rezil rüsva olunur, “ah”lı ömür demektir.
Çağ utandı insandan, Dünya mahcup dönüyor,
Kokuşmuşluk her yerde, durmak nedir bilmiyor,
Ay’a çıksa ne fayda? İlim-bilim okusa,
Neden bunca zalimlik, niye halâ bitmiyor?
Tek çaremiz Kur’andır. Tek kurtuluş imanda,
Hakiki İslâm olmak, ilaç budur zamanda.
Nice “izm”ler edindik, nice yollar denendi,
Öz değerler yakıldı, inkar denen harmanda.
Bir nesil yitip gitti, hedefsiz ve maddeyle,
Kul sıkıştı çoktandır. Mevlâ medet eyleye.
Vakt-i dua zamanı, ateş düştü yuvaya,
Eşref-i mahluk insan, dönüşmüştür köleye.
Boş ver demek vebaldir, iğneyle kuyu kazıp,
Dille, kalple buğz edip, hakkı söyleyip yazıp,
Cihad zamanı şimdi, önce nefis diyerek,
Misal olmalı nesle, şuurla ve bilerek.