Ayet Tefsiri:
4: Biz nice memleketleri helâk ettik. Geceleyin uyurlarken veya gündüz vakti dinlenirlerken azabımız ansızın başlarına çöküverdi.
5: Onlara azabımız geldiğinde son söz ve çığlıkları ancak: “Biz, gerçekten zâlimlermişiz” demek oldu. (A'râf Suresi)
Zamanın Yunus'ları gibiydik.
Karanlık labirentlerde, divaneler gibi duvarlara toslamaktan öte, ne yapıyorduk ki.
Beláların, günahların, vesvese ve şüphelerin, ene ve nefsin yorduğu, bir garip zaman yolcusuyduk.
Daha... daha... az daha, hırsının oyuncağı, dünyevileşme yolunda, bin tevil ve bahane ile, "ama"lı savunma avukatı kesildik kesileli, õzden, özgürlükten, kulca düşünmekten git gide uzaklaşmaktaydık.
Maddiyat, tenperverlik, nefisperestlik, şikemperverlik balığın karnındaki Hz.Yunus'un düşmanlarından daha beter düşmanımız oluvermişti de farkında değildik.
Sıcacık, konforlu evlerimizin eksikleriyle hemhàl olmaktı dert edindiklerimizden biriydi sadece.
"Dışımızı en ucuz ve kolay nasıl ısıtırız"ı araştırıyorduk belki de...
Ruhlarımız üşüyorken hem de...
Malzemeden, emekten, umuttan, helâlden, haktan, duadan çaldıklarımızın ağırlığına, betonlar bile dayanamayıp yıkılırken...
Kastan, kandan, kemikten, ruhtan, histen, manâdan, latifelerden, akıl ve kalpten oluşan insan, Kur'an'dan, sünnetten, imandan kaybederken yıkılmaz mı?
Allah'ın emir ve yasaklarını, Kur'an'daki ihtar ve nasihatlerini, illâki bir Îlahi ikaz ile mi hatırlayacaktık?
Yaptıklarımız ve yapmadıklarımızı sorgulamanın tam da zamanı.
Yunus'vari gibi "Lâ İlahe illâ ente Subhaneke inne küntü minezzalimin" okuya okuya...
Okuduklarımızı hissede hissede...
Hissettiklerimizi hayata geçire geçire...
Örnek müslüman ola ola...
Bir kişinin imanını kurtarmaya azm-i cehd edip, şahsi kemalattan vazgeçe geçe...
Zalimlerden olmamak için, aczimizi bilmek, fakrımızda değerlenmek, kulluğumuzda yükselmek, O razı olduktan sonra her şey boş diyebilmek.
Havf ve reca... Diyelim en iyisi.