Evliyanın Verdiği Onay
“İnananların velisi/dostu Allah’tır. Onları karanlıklardan aydınlığa çıkartır” (Bakara, 2/257). “Paygamber, müminlere kendi canlarından daha yakındır” (Ahzab, 33/6).
Hz. Muhammed (a.s.)’in ortaya koyduğu prensipler doğrultusunda hayatlarını tanzim eden, onun terbiyesiyle yetişen ve arkasından gitmeleriyle hakka hakikate, kemâlâta, kerâmâta, keşfiyata, müşahedata yetişen binlerce evliya, kazandıkları bu manevî mertebelerin dilleriyle Allah’ın birliğine/vahdâniyetine şahadet ettikleri gibi, üstadları olan bu kutsî zâtın doğruluğuna/ sadıkıyetine ve risaletine icmâ ve ittifakla şahadet ediyorlar. Ve âlem-i gaybdan verdiği haberlerin bir kısmını nur-u velâyetle müşahede etmeleri; ve umumunu, tamamını nur-u iman ile ilmelyakîn, aynelyakîn veya hakkalyakîn suretinde itikad ve tasdik etmeleri, üstadları olan bu zâtın derece-i hakkaniyet ve sadıkıyetini güneş gibi gösterir..
Çünkü meyve veren bir ağaç kuru değil, canlıdır. Milyonlarca velayet meyvelerini veren Hz. Muhammed (a.s.)’in manevî şahsiyeti, bu meyvelerin şahadetiyle, hak ve hakikat semasının sidre-i müntehası, ilim ve hikmet cennetinin şecer-i tubasıdır.
Asfiyanın / Yüksek Ulema Heyetinin Verdiği Onay
“Kendilerine ilim verilenler, Rabbinden sana indirilenin hak olduğunu, Aziz ve Hamid olan Allah’ın yoluna ilettiğini bilirler” (Sebe’ 34/6).
Her asırda binlerle efradı bulunan ve her fende dâhiyâne ileri giden ve muhtelif mesleklerde çalışan, ümmetinde yetişen hadsiz muhakkik ve mütebahhir ulemadan meydana gelen büyük heyet-i ilmiye, tevafukla/birbirlerini desteklemek suretiyle ve ilmelyakîn derecesinde Hz. Muhammed (a.s.)’i tasdik etmişler.
Keza, bu zâtın, ümmîliğiyle beraber, ders verdiği kutsî hakikatler, ortaya koyduğu yüksek ilimler ve keşfettiği mârifet-i İlâhiye ile ilgili verdiği dersleriyle, onun eğitim ve öğretimiyle, talim ve terbiyesiyle, mertebe-i ilmiyede en yüksek makama yetişen milyonlarca müdekkik, muhakkik asfiya makamındaki İslam bilginleri ve birer hikmet dâhisi olan İslam filozofları, bu zâtın takip ettiği dâvâsının temel esası olan tevhit ve vahdâniyeti kuvvetli burhanlarıyla bil-ittifak ispat ve tasdik ettikleri gibi, bu muallim-i ekberin ve bu üstad-ı âzamın hakkaniyetine ve sözlerinin hakikat olduğuna ittifakla şehadet ediyorlar. Demek bu zâtın davasının temel esası olarak kabul ettiği vahdâniyete şahadeti, şahsî ve cüz'î değil; umumî ve küllî ve sarsılmaz ve bütün şeytanlar toplansa karşısına hiç bir cihetle çıkamaz bir şahadettir.
Maddî ve manevî ilimlerle mücehhez olan Evliya ve Asfiya gruplarının bu sarsılmaz şahadetleri, bu zâtın –gündüzün güneşe delâleti gibi- nübüvvetinin bir delili, risaletinin bir hücceti ve sadakatinin bir burhanıdır.
Hz. Muhammed (a.s)’in Şahsiyetinin Verdiği Onay
“Ya Sin Hikmet dolu Kur’an’a yemin olsun ki, sen gönderilmiş peygamberlerdensin. Dosdoğru bir yol üzeresin” (Yasin, 36/1-4). “Şüphesiz sen pek büyük bir ahlak üzeresin” (Kalem, 68/4).
“Ben ancak güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim”
Hz. Muhammed (a.s.)’in mümtaz şahsiyeti, güneş gibidir, hem çevresini hem de kendi kendini aydınlatır. Kur’an-ı Kerim, kırk yönden i’caz nakışlarıyla donatan Vahyin sahibi Yüce Mevla, rahmet ve hikmetiyle elçisini de kırk yönden eşsiz ahlak erdemleriyle donatmış ve bu mücessem i’caz tablosunu “Hiç şüphe yok ki, sen çok büyük bir ahlak üzeresin”(Kalem, 68/3) ifadesiyle dost ve düşmana ilan etmiştir. Hz. Aişe’nin veciz ifadesiyle “O’nun ahlakı Kur’an’dı.” Demek ki, Hz Muhammed (a.s.), Kur’an güneşinin parlak ışıklarını yansıtan şahsiyetiyle, konuşan ve yaşayan bir Kur’an’dı.
Bilindiği üzere, küçük bir adam, küçük bir haysiyetle, küçük bir cemaatte, küçük bir meselede, münazaralı bir davada, hicapsız, pervâsız, küçük fakat hacâlet-âver bir yalanı, düşmanları yanında hilesini hissettirecek derecede teessür ve telâş göstermeden söyleyemez.
Şimdi bakın bu zâta: Pek büyük bir vazifede, pek büyük bir vazifedar, pek büyük bir haysiyetle, pek büyük emniyete muhtaç bir halde, pek büyük bir cemaatte, pek büyük husumet karşısında, pek büyük meselelerde, pek büyük dâvâda, pek büyük bir serbestiyetle, pervâsızca, tereddüt etmeden, çekingenlik göstermeden, telâşsız, samimî bir duruş ve durulukla, büyük bir ciddiyetle, hasımlarının damarlarına dokunduracak şekilde, hakkın hatırını esas alan ve ulvî bir surette söylediği sözlerde hiç hilâf bulunabilir mi? Hiç hile karışması mümkün müdür? Kellâ! Ve kat’a! Ve asla!
Evet, hak aldatmaz, hakikatbîn aldanmaz. Hak olan mesleği hileden müstağnîdir, Hakikatbînin gözüne hayalin ne haddi var ki hakikat görünsün, aldatsın!