İnsan destanı-1

1
Al eline bir kağıt,
Yaz bir destan, bir ağıt.
Konusu -insan- olsun,
Eşe ve dosta dağıt...
2
Dediler insan nedir?
Kısaca o enedir.
İç dışa çevrilirse,
O akreptir,kenedir!
3
O kiminde delidir,
Kimisinde velidir.
Tek başına bir damla,
O insanlık selidir.
4
O ki çokça zalimdir,
Kimi temiz âlimdir.
Vazife ömür boyu,
İnsanlığı talimdir.
5
O insandır,o kuldur.
Hayat ona okuldur.
Çok şeyler anlatılır,
Yeter dinlemede dur!
6
Ona dendi konuşan,
Akıl ki büyük nişan,
İnananlar kurtuldu,
İmansızlar perişan.
7
Çok kabardı enesi,
Hiç durmadı çenesi.
Sayılı ayı,günü,
Sayılı gün senesi.
8
Tevazu onlar toprak,
Hayatları hep ak-pak.
İşte başta Enbiya,
Tarihi seyreyle bak.
9
Onlarda sıfat ismet,
Dediler Hakk’tan kısmet.
Tarih boyu Enbiya,
Hepsini manen resmet.
10
Hele şunlar filozof,
İçleri bomboş ve kof!
İnsanlık sukut etti,
Af ya Rabb’im of,of,of!
11
Esiri oldu putun!
Avukatı haydutun!
Yeter artık düşmesin,
Şu insanlığı tutun.
12
Bu Kâinat ağacı,
Meyveler tatlı,acı.
Tatlı mübarek insan,
İki cihan baştacı.
13
O ki bir zaman Yunus(as),
Boğamadı okyanus.
Zulmete karanlığa,
Nur saçan büyük fanus.
14
İbrahim (as)putu kırdı,
Hem Nemruda haykırdı.
İnsanlık kurak çöldü,
Verimsiz ve bozkırdı.
15
Yusuf’un (as)yolu kuyu,
Siması gibi huyu.
Git dediler zindana,
Uyunur ise uyu!
16
Bakın ne diyor sıra,
Sultan oldu Mısır’a.
ibret ki insanlığa,
İbrettir her asıra.
17
Gel gör nurlu çemberi,
Hepsi için gel beri.
Kur’an’da çok kıssalar,
Dinle her Peygamberi.
18
Muhammed (asv) Nur dağında.
O Musa (as) Tur dağında.
En yüce faziletler,
Nurlu onur dağında.
19
Ahirzaman Nebisi (asv),
Kaldırdı isi,sisi...
Nura garkoldu dünya,
Yok benzer hiç birisi...
20
Onu müjdeler dinler.
O’na,salavat binler.
Ta kıyamete kadar,
İnsanlık O’nu dinler.
21
Küfürü söktü attı,
O insanı anlattı.
Anlattığı o insan,
Şerefli mahlukattı.
22
O tanıttı Rabb’ini,
Tatmin etti kalbini.
Getirdi son kitabı,
Getirdi en son dini.
23
Bitti figan ve feryad.
Kul Hu vallahu Ehad,
Dedim-Allahussamed.
İnsan etsin Hakk’ı yâd...
24
İlk atamızdır madem,
Hem Havva ile Âdem.(as)
İman terakkisiyle,
Artar derece,kıdem.
25
Ondadır secde kıyam,
Ondadır namaz,sıyam.
Mevlana,Yunus gibi,
Hakk aşkıyla şakıyam.
26
O büyük nakş-ı azam,
İstidatlar muazzam.
Kâinata zemberek,
Onunla buldu nizam
27
Onda esma okunur,
Kur’an ona sönmez nur.
Her devirde var elbet,
Kamil insan bulunur.
28
İnsan kendini oku,
İnsan sen dini oku.
Rabb’ine tevekkül et,
Kalmasın yeis,korku.
29
İnsan aciz ve fakir,
Yine olmalı şakir.
Şeytan kandırdığında,
İmansız ise hakir.
30
Ha var ha yok mümkinat
Sen busun etme inat.
Hem eşref-i mahluksun,
Hizmetinde kâinat.
31
Sen elifsin, sen nunsun,
O’ndan geldin, O’nunsun.
En güzel nağme sende,
Diz üstünde kanunsun!