Eh sonunda İraz’ım, sen de geldin mindere,
Bu şiiri nakşedip, çekeceğiz göndere.
Yıllar-yılı okudun, yazmadın güzel kelâm,
Bu güne kısmet imiş, hoş gelmişsin vesselam.
Esselâmüaleyküm, kelâmıyla başladın;
Maşallah daha sonra, yürüdün adım-adım.
Huzurumda söz etmez, gıyabımda atarsın,
Ben ki bilirim seni, sen ne kadar kıtâlsın.
Resmin bile müstebidd, bakıyon haşin-haşin,
Biraz tevâzu gerek, iyi değil gidişin.
Antolojiye baktım; yok İraz’dan bir eser,
Bir sürü Üstad vardır, eserleri ser-â-ser.
Kalemiyle geçinen, şair var mıdır? Göster;
Şiir kitaplarıysa; en az satılan eser.
Yazsan siyasî şiir, belki toplarsın parsa,
Düşünce iktidardan, yaz bakalım sıkarsa.
Evet, ittik biz seni; sense hiç direnmedin,
Hemen de sazan gibi, oltaya geliverdin.
Saz çalmayı bilmezsin, çünkü akordun bozuk,
Mızrabını nazik tut, vurduğun tele yazık.
Kimse niyetli değil, seni tutup yakmağa,
Değil canına kıymak, kıyamazlar bakmağa.
Ağbeyler sayesinde, biraz girdin hizaya,
Yoksa niyet etmiştik, çekmek için kızağa.
Ağbeylerden sorumlu, bir Bakan oluverdin,
Bu işi çok sevdin de, benliğin veriverdin.
Sende gördük değişiklik, çok şükür demâdem,
Belirdi karşımızda çok değişik bir âdem.
Şimdi alkışlıyoruz, yaptığınız hizmetten,
Aman dikkat et kardeş, uzak dur siyasetten.
Sen devam et yazmağa, düzeltiriz biz seni;
Senin o kel kafanla; pek severiz enseni.
Bozayı pişiricez, kışa yaklaştık artık;
Leblebiyi yanına, yapacaz güzel katık.
Yürü İrazım yürü; yollarına gül döktük,
Sen yokken önümüzde, yorulduk da diz çöktük.
Musallada size; Hüsn-ü Şehadet bizden,
Böyle bir adam çıktı; ne mutlu Ülkemizden.