İttihâda müheyyayım

İttihâda müheyyâyım, müttehidim âlemle,
Revamıdır; ecnebi, kalayım ailemle.
 
Ailemden ileri, âlemimde kardeşim,
Nurlu deryada damla, havuzda; arkadaşım.
 
Sarılırım sımsıkı, kusurundan bana ne,
Bana ta’n ediyormuş, öyle ise sana ne?
 
Aynı gemi mensubu, hademeyiz birlikte,
Aynı yöne çarhımız, sahil-i selâmete.
 
Hüsn-ü zanna memurum, suî zan gelmez bana,
Hâlis kardeş ararım, âlemde, yana-yana.
 
Dairenin dışından, olana; hüsn-i zannım!..
Hâlis Nur Kardeşime; olur mu sû-i zannım.
 
Ayrı olur görüşler; siyasî, içtimaî,
Nurlara tam sadakat, davamızın gereği.
 
Her zaman çalkalandık, çare değil anladık,
Ayrılığa nefreti, ayrılarak anladık.
 
Ayrılık yok inşallah, müttehid olacağız,
Yitirmeden dostları, yan yana koyacağız.
 
Ne inkılâblar gördük, ağardı saçlarımız,
Ayrı-ayrı mekânda, kaldı gardaşlarımız.
 
Ayrılıkta, gayrılık yok; beraberiz meydanda,
Bu kadar kin olur mu? Mü’min olan insanda.
 
Hiç yakışmaz, kin ve gayz, hele Tüllâb-ı Nûra,
Nefse varsa temenna; o esirdir gurura.
 
 Gurur ve kibir varsa, cennetten uzak olur,
Tövbe kılmazsa eğer, cehennemde yer bulur.
 
Onun için gelin ey!... Asilzade kardeşler,
Kararan afaklarda, tulû’ etsin güneşler.
 
Nurun baharı olsun, açsın nurlu çiçekler,
Çınlatsın gök kubbeyi, cerh edilmez gerçekler.