Güzel meşguliyetler, iyi işler, faydalı fiiller işlemekle hayata tutunmak, hakikate ve halka hizmette bulunmak; salgının kırılganlaştırdığı ruhlarımıza merhem olsa gerek. Vesveseye takılmak, vehme kapılmak, kendini kendinde hapsetmektense zihni ve kalbi akışla; “acz eğitimi” ile nefis terbiyesinde derinleşmek; kaçırılmayacak fırsatlar!
Yapılmayacak büyük sözler söylemektense yapılabilir küçük sözler söylemek ve yapma yolunda küçük adımlar atmak; tebessümle etrafına bakarak yürümek; hayata tutunduran büyük eylemlerden olmalı.
Hayatın içinde çözümler hayatın içinde olmayınca nasıl olur? Hemen arkasından soru geliyor; ne kadar içinde, ne kadar dışında?
Salih amel hayatın içinde olur, cami, Cuma, infak da öyle. İslam hayat dini...
Menhiyattan kaçınmak, kötülüklere, günahlara mesafe koymak; bu da hayati bir eylem.
Lüzumlu olmayan şeyleri terk etmek de güzel eylemlerden biri.
Çiçek yetiştirmek, kedi beslemek, kuşlara yem vermek, yürüyüş yapmak, şadırvanda su şakımasını dinlemek...
Yağmuru seyretmek...
Sahih sohbetlerde bulunmak, ayda bir kaç gün oruç tutmak..
Sıla-i rahim yapmak, dostları ziyaret etmek, düşkünleri hatırlamak...
Güzel düşler kurmak...
Çoğaltılacak güzel eylemler. Yine de ruh sıkılması, kalp daralması, iç gerginlik oluyorsa ki olur; manen yükselme, kemal basamağında ilerleme yakındır; sabır şükür sarmalında salınanlar için.
Vesvese iyi okunur, vehmin tembihi hatırlanırsa; ayılma ve dirilmeye dönüşebilir bu olumsuz hal.
Kişi kendini ne kadar tedavi eder? Edebildiği kadar nefsiyle mücahede eder; kitaplardan, ihvanından, hocasından, büyüğünden yardım alır; son kertede havl ve kuvvet sahibi Allah'tır.