Aslında bu yazı, uzun zamandır yazdığım ilk yazı olacaktı ve Süleyman Demirel yeniden başbakan olduğunda söylediği ‘nerede kalmıştık’ ile başlayacaktım. Fakat, son birkaç günde tüm milletimizi sarsan olaylar beni de etkiledi ve ilk yazımız, bu acıyı anlamaya ve paylaşmaya yönelik oldu. Allah, beterinden, tekrarından ve benzerlerinden milletimizi muhafaza eylesin.
Başka köşe yazarları veya eli kalem tutanlar, nasıl konu tespit ediyorlar bilemiyorum fakat benim yazmak için ‘şaşırmam’ (bu ne demek) ve ‘taşmam’ gerekiyor. Yani, bir aykırı olanı görmem ve yakalamam gerekiyor. Bu konu zihnimin odalarında dolaşıp, beynimin sadırlarına geçtikten sonra parmaklarımın ucundan klavyeye düşüyor.
Şaşırmak ve aykırılık demişken, tiyatrocu veya tuluat sanatçısı Ferhan Şensoy’un bir röportajını izlemiştim. Sunucu, Şensoy’a ‘Siz herkesi güldürüyorsunuz fakat siz neye gülüyorsunuz’ diye sormuştu. Şensoy, “evinizi boyatacaksınız, bir boyacı çağırırsınız, eline beyaz boyayı verir ve ücreti konusunda anlaşıp gidersiniz. Akşam eve geldiğinizde bakarsınız ki, duvar maviye boyanmış. Boyacıya sorarsınız. Nedir bu hal? Boyacı der ki, ‘Bişey olmaz abi’…”
Yukarıdaki misalde dikkat çekmeye çalıştığım, aykırı olan, olmaması gerektiği halde olması kanıksanan yani ‘ünsiyet peyda olan’ın üzerinde durmanın dayanılmaz bir cazibesi bulunmaktadır. Bunun bir başka örneğini birkaç gün önce müşahede ettim.
Malumunuz geçtiğimiz günlerde Regaib Kandilini idrak ettik. TRT bu kandili Ayasofya-i Kebir Camiinden yapmayı tercih etmiş. Kandil yayını başladığında muhterem hoca ve mevlithanlardan geceyi (inşallah) ihya eden bir yayın izledik. Yine Rab’bim Regaib Kandili gecesinde etmiş olduğumuz dua ve niyazları inşallah kabul buyursun. Önce geceye damga vuran enstantane ise, Ali Erbaş hocamızın konuşması sırasında beyaz ve şirin bir kedinin hemen arkasında belirmesi oldu. Bir an için Sayın Başkanın omzuna çıkar mı diye de aklımızdan geçmedi değil. O sırada kızım Ayasofya Caminin (kadrolu) meşhur kedisi ‘Gli’nin öldüğünü söyledi ve “bu yeni kedi olmalı” dedi. Biraz araştırınca Pursaklar Belediyesi tarafından Gli ölmeden önce, arkadaş olsun diye gönderildiğini öğrendik. Kedimiz bir Ankara Kedisi ve adı ‘Kılıç.’
Bu kadar içleri ısıtan görüntüleri paylaşırken bir hatıramı da paylaşmak isterim. Çoluk çocuk İstanbul’a gezmeye gitmiştik. İstanbul’a gidince Ayasofya’ya gitmemek olmaz. Henüz müze olan Ayasofya ya girdik o manevi ortamı hüzünle izledik. Gezdiğimiz her mekan soğuk, cansız, muhteşem ve adeta esir bir mabed ile (özür dilerim müze) karşı karşıya kaldık. Müzenin üst katına oğlum ile birlikte çıktık. Müzenin her tarafı insan ve güvenlikçi kaynıyor. Güvenlikçilerin başka yere baktıkları bir anda kabanlarımızı çıkarıp, seccade yaptık ve (Tahiyyetü’l-mescid) namaz kıldık. Kıldık ama nasıl kıldığımızı bir biz biliyoruz, bir Allah. Oğlum biraz geciktiği için, güvenlikçilerden epey bir zılgıt yemişti. Ankara’ya döndükten sonra eşe dosta ‘çok şükür ben Ayasofya’da namaz kıldım, artık siz düşünün demiştim.’ Geçen zaman içinde Bediüzzaman Said Nursi’nin bir duası daha tahakkuk etmiş ve Ayasofya Camii 24 Temmuz 2020 tarihinde ibadete açılmış oldu. Çok şükür ümmet-i Muhammed ibadet ve taatını yapabiliyor.
Son olarak, yakın bir zamanda insanlığın ve milletimizin üzerine pandemiye bağlı sıkıntılar adeta yığılmış durumda. Hiçbir şeyin Allah’ın tasarrufu dışında olmadığını bilerek, yine kulları olarak, bu imtihandan hem maddi hem de manevi olarak kurtulması duasıyla, (Örn; Hac-Umre yapabilmek, Ayasofya da namaz kılabilmek gibi) tabii olanı yaşayacağımız, birbirimizle kucaklaşacağımız günlere kavuşmak dileği ile…
Yani ‘iyiliklerde görüşelim’ inşallah.