Başında bir dert mi var durmaz yılmaz karınca
Azmi cürmünden büyük yürür tam kararınca
Nefse tek tane yeter durmaz taşır yuvaya
Kendini çoktan aşmış vefakârdır karınca
Çalışır terler yazın kanmaz güzel havaya
Güz vakti maaile sefakârdır karınca
Taze yaprağı tutup der kes parçala taşı
Acelesi her zaman ağzı bardır karınca
Ganimettir yeryüzü toplar kuruyu yaşı
Erken tedbir almayan akla şaşar karınca
Farketmez eş dost içre sıranın sonu başı
Ermiş dervişler gibi sırlı yaşar karınca
Bir gözü yükündedir bir gözü önündedir
Elli kez çevrilse de yolu aşar karınca
Ertelemez işini tam günü günündedir
Ölürse kanı akmaz zora koşar karınca
Tek başına yürümez gözü aşk yönündedir
Payına ne düştüyse çeker coşar karınca
Hırs etse çürütecek sapını samanını
Toprak gözüne yığar bazen şoşar karınca
Rızıksa sofralara döker heyecanını
Ameledir amele elin açmaz karınca
Yerin üstü temaşa yerin altı matbaha
Meali esrarengiz öyle saçmaz karınca
Sırrı saklar canana oyalanmaz izaha
Karınca gibi yaşar uçmaz kaçmaz karınca
Arif bu işe şaştı elini açtı Şaha
Gayret duası etti "amin" dedi karınca