Yaşam hayat törpüsüdür
Ümidi yontuk hep beraber
İyiler, kötüler yani bizler
İnsanlık tarlasında insan mezbahası
Tekrarlanan tarihi musibet fidanı, meyvesi
Zamanın ilk defa değil bu yalnızlığı
Yine gelecek elbet her karanlığın sabahı
Yoksa olur muydu cennetin, cehennemin manevisi
Ardından hakikisi, hediyesi, hak edilişi
Ateş buradan götürülüyorsa nur da
Hiç olur muydu sevinç de lanet de
Ve gördük bayram neşesi
İsmail bıçağının hüzün arefesinde.
(AD)