Kıyameti gördüm
Kıymetim yoktu.
Yer sallanıyordu ümit yoktu.
Yarlar oluşuyor, alev fışkırıyordu
Dağlar yusufçuk olmuş
Havada savruluyordu.
İnsanlar koşuşturuyor, gayeler yoktu.
Kıyameti gördüm
Kıymetim yoktu.
*
Denizler şahlanmış, toprak kabarıyordu
Ufuklar kaybolmuş, etraf kararıyordu.
Korkudan her yerim tir tir titriyordu.
Yıldızlar çalkalanıyor, aşağıdan da görünüyordu.
Baba-oğul çizgisi ortadan kalkıyordu.
Melekler saf tutmuş Allah’a yalvarıyordu.
Zebaniler içtimada yoklama veriyordu.
İsrafil’e (A.S) baktım, “Sur”u üflüyordu.
Azrail (A.S) gözünde yaş akıtıyordu.
Güneşin batışı doğudan oluyordu.
Kıyameti gördüm
Kıyameti gördüm
Kıymetim hiç yoktu.