Yıllar öncesinden tanıdığım Köşk’ün sahibini kameralar, elim bir vaziyette insafsızca yakalıyor: Yetmişini devirmiş bir insan... Hasta yatağında, şaşkın gözlerle bakınıyor; hiddet ve elem içinde... Burnu ve ağzı, vakkumlu bir sistem ve hortumlar vâsıtasıyla oksijen tüplerine bağlanmış. Allah’ın yarattığı hava, soluklanmasına, artık kifâyet etmiyor; daha fazlasına ihtiyacı var...
Evet; bu, o adam; yıllar önce oturduğum yerde, debdebeli hayatını seyrettiğim adam: Hâlis Toprak, Liceli Hâlis Ağa, Toprak Holding’in sâhibi...
TMSF’nin bu Pazar günü baskınına sebebiyet veren şartları bilmiyorum... Çok mu gerekliydi? Olması gereken, gerçekten olup bitenler miydi? Aslanlı Köşk’ün eşyası TMSF’den kaçırılma riski altında mıydı? İcrâ ile kaldırılan bu eşyalar Ağa’nın borcu yanında devede kulak mesabesinde bile olmadığına göre, yapılmak istenen ne? Bu soruların mâkûl, ya da gayr-ı mâkûl cevapları ile meşgul değilim; merak da etmiyorum...
Beni meşgul eden, derin düşüncelerin girdâbına atan; varlığımdan bile haberdâr olmayan eski komşumun bir hayat muhasebesinde neler hissettiğiydi...
Eski komşum Hâlis Ağa’ya, Liceli Hâlis’e gelince...
Yazısı için TIKLAYINIZ