Bismillahirrahmanirrahim
Cenab-ı Hak (c.c), Şuara Sûresi 192-197. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor
192-Hem muhakkak ki o (Kur’ân), gerçekten âlemlerin Rabbinin tenzîli (peyderpey indirmesi)dir.
193, 194, 195-Onu Rûhu’l-Emîn (Cebrâîl), korkutuculardan olman için, apaçık Arabca bir lisân ile senin kalbine indirmiştir.
196-Ve şübhesiz ki o(nun zikri) daha öncekilerin kitablarında da elbet vardır. (*)
197-İsrâiloğulları âlimlerinin (**) bunu (kitablarında görerek) bilmesi, onlar için bir delil değil midir?
(*)“Evet mâdem o kitablar semâvîdirler ve mâdem o kitab sâhibleri enbiyâdırlar (peygamberdirler); elbette ve herhâlde onların dinlerini nesheden (kaldıran) ve kâinâtın şeklini değiştiren ve yerin yarısını getirdiği bir nûr ile ışıklandıran bir zâttan bahsetmeleri, zarûrî ve kat‘îdir. Evet küçük hâdiseleri haber veren o kitablar, nev‘-i beşerin (insanlığın) en büyük hâdisesi olan hâdise-i Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm’ı haber vermemek kābil midir?” (Zülfikār, 19. Mektûb, 66)
Ayrıca Peygamberimiz (asm) hakkında Tevrât, İncîl ve Zebûr’daki bahisler için bakınız; (sahîfe 13, hâşiye 2; sahîfe 129, hâşiye 1; Zülfikār, 19. Mektûb, 66-73)
(**)Burada geçen İsrâiloğulları âlimlerinden murad, Abdullah bin Selâm radıyallâhü anh ve emsâli zâtlardır. (Nesefî, c. 3, 287)