Kur’an-da ‘Vezkur’ yani hatırla,an,düşün,zikret gibi ifadeler 13 yerde geçmektedir.
Bununla özellikle Peygamberler ve onların öne çıkan özellikleri nazara verilerek,onların hayatı düşünülerek ibret ve dersler alınması istenmektedir.
“Zekeriyya: Rabbim! (Oğlum olacağına dair) bana bir alâmet göster, dedi. Allah buyurdu ki: Senin için alâmet, insanlara, üç gün, işaretten başka söz söylememendir. Ayrıca Rabbini çok an, sabah akşam tesbih et.” 1
“Kendi kendine, yalvararak ve ürpererek, yüksek olmayan bir sesle sabah akşam Rabbini an. Gafillerden olma.” 2
“Ancak Allah dilerse (yapacağım de). Ve unuttuğun vakit Allah'ı an ve «Umarım Rabbim beni, doğruya daha yakın olana eriştirir.» de.” 3
“(Resûlüm!) Kitap'ta Meryem'i de an. Hani o, ailesinden ayrılarak doğu tarafında bir yere çekilmişti.” 4
“Kitap'ta İbrahim'i an. Zira o, sıdkı bütün bir peygamberdi.” 5
“(Resûlüm!) Kitap'ta Musa'yı da an. Gerçekten o ihlâs sahibi idi ve hem resûl, hem de nebî idi.” 6
“(Resûlüm!) Kitap'ta İsmail'i de an. Gerçekten o, sözüne sâdıktı, resûl ve nebî idi.” 7
“Kitapta İdris'i de an. Hakikaten o, pek doğru bir insan, bir peygamberdi.” 8
“(Resûlüm!) Onların söylediklerine sabret, kulumuz Davud'u, o kuvvet sahibi zatı hatırla. O, hep Allah'a yönelirdi.” 9
“(Resûlüm!) Kulumuz Eyyub'u da an. O, Rabbine: Doğrusu şeytan bana bir yorgunluk ve eziyet verdi, diye seslenmişti.” 10
“(Ey Muhammed!), Kuvvetli ve basiretli kullarımız İbrahim, İshak ve Ya'kub'u da an.” 11
“İsmail'i, Elyesa'yı, Zülkifl'i de an. Hepsi de iyilerdendir.” 12
“Âd kavminin kardeşini (Hûd'u) an. Zira o, kendinden önce ve sonra uyarıcıların da gelip geçtiği Ahkaf bölgesindeki kavmine: Allah'tan başkasına kulluk etmeyin. Ben sizin büyük bir günün azabına uğramanızdan korkuyorum, demişti.” 13
Zaten Peygamber Efendimizin görevi de;hatırlamak ve hatırlatmaktır.
“Haydi ihtar et; sen şimdi sırf bir öğütçüsün.” 14
Kur’an’da öyledir.
“Asla olmaz böyle şey! Kur'an ayetleri birer hatırlatmadır öğüttür.” 15
***
Kur’an-ı Kerim’de ‘Küntüm’ifadesi ise 187 defa geçmektedir. Olmak, idiniz gibi –Kâne-kökünden nakıs fiil olarak geçmektedir.
Bazen şart kelimesi olan çoğunlukla -İn- ile, -En-Mâ-Em-Enneküm-İnneküm-Ve lâ kinneküm-Fîmâ-Fîme-Bimâ-Ve bimâ-Ammâ-Le gad-Vele gad-Ve gad-Lev-Ve lev-Kezalike-Ev-Mimmâ-Ellezi-Ellezîne-İzâ-Zâ-Bel-Elletî-gibi edatlarla beraber zikredilmektedir.
1-Âl-i İmran.41.
2-A’raf.205.
3-Kehf.24.
4-Meryem.16.
5-Meryem.41.
6-Meryem.51.
7-Meryem.54.
8-Meryem.56.
9-Sad.17.
10-Sad.41.
11-Sad.45.
12-Sad.48.
13-Ahkaf.21.
14-Ğaşiye.21.
15-Abese.11